Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (60)

wusa Uollados Zorraqulno

a nie krążyć wokół niego. Zbliżenie się pomoże stawić czoła postawom i postępowaniu młodego człowieka.

Terapeuta winien być świadomy dezorganizacji mentalnej, słabszych osiągnięć szkolnych, częstych luk w pamięci—wtedy będzie mógł pomóc i kierować własnego pacjenta, rodziców i wychowawców, aby i oni uświadomili sobie owe zjawiska rozwojowe i ujednolicili swoje postawy.

Kiedy młodzieniec daje dowody postępowania zakłócającego porządek i innych niepokojących czynów (agresja, zachowania antyspołeczne, nieuporządkowane zachowania seksualne), terapeuta winien je przeanalizować i stawić im czoła w sposób łagodny, lecz stanowczy. Jego pasywność może być źle zinterpretowana przez nastolatka, wzięta za brak zainteresowania czy nawet przyczynić się do nowych zachowań autodestrukcyjnych.

Cel psychoterapeuty względem tej młodzieży polega zasadniczo na okazaniu jej pomocy, aby sama dla siebie stała się terapeutą. Istotna praca terapeuty z dziećmi i młodzieżą depresyjną polegać będzie na zapewnieniu im ciepłego kontaktu przez to, że cały konieczny czas wykorzystają na przebywanie z nimi i szczere ich L słuchanie.

Leczenie antydepresyjne poprzez terapię grupową

Użyteczność terapii grupowej opiera się na tym, że wykorzystuje zalety komunikacji i interakcji wewnątrz organizmu, który poddawany jest terapii. Jej zaletą jest

O 118

to, że łączy, wpływa dobroczynnie i reedukuje osoby tworzące grupę.

Metoda ta, wykorzystująca psychologiczną kurację interpersonalną, bazuje na ograniczonej grupie osób, zorientowanej na to, aby sama stała się czynnikiem terapeutycznym dla jednego, bądź wielu ze swych własnych członków. A spośród wielu wykorzystywanych technik pracy, rola każdego członka w grupie jest istotna; pozwala na uświadomienie sobie wzajemnych ról, sprzyja w równej mierze badaniu równowagi własnej osobowości i osobowości innych oraz ułatwia ocenę ewolucji każdej osoby i stopień jej wyzdrowienia.

Jan jest l&letnim chłopcem skierowanym na leczenie antydepresyjne po tym, jak swojemu szkolnemu wychowawcy przedstawił myśli samobójcze w reakcji na szybki rozwód swoich rodziców. Początkowo przyjął rolę .superja" w grupie, krytykując lub sprzeciwiając się niezdecydowanemupo-stępowaniu reszty. Był osobą bardzo wrażliwą i spostrzegawczą która następnie staia się nieoczekiwanym terapeutą dokonującą celnych obserwacji i interpretacyjnych komentarzy na temat innych. Grupa zaakceptowała go w tej roli i oceniła pozytywnie, co później pozwoliło mu ujawnić swoje własne uczucia samotności, braku zaufania i wrażliwości na odrzucenie ze strony swych kolegów. Grupa zidentyfikowała się z nim i wczuła w jego uczucia.

Istnieją przypadki dzieci i młodzteży z symptomami depresyjnymi, których bezpośrednio nie można le-119 □