Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (9)

Josś Collados Zorraqulnó

nia epidemiologiczne profesorów E. Domenecha i A. Polaino (1988). Symptomy istnienia tej choroby mogą być następujące/ dziecko depresyjne odnosi niepowodzenia w szkole, wiele spraw, które wykonywało traci dla niego znaczenie, nudzi się, popłakuje z byle powodu, ma zaburzenia snu i apetytu i, jakby było niemowlęciem, moczy się w nocy. /

Depresja w dzieciństwie ma znaczenie i doniosłość tak wielką, że przekracza i przerasta większość chorób, które człowiek może przechodzić w całym swoim życiu. Dzieje się tak dlatego, że jest to choroba psychiczna oraz? że ma miejsce właśnie w okresie rozwo-jowyniy Choroba psychiczna, taka jak depresja, może zaciążyć na przyszłości osoby w sposób być może definitywny i może wywołać cierpienie większe niż sama śmierć. Ten rodzaj dziecięcej choroby psychicznej wystawia na niebezpieczeństwo indywidualność i wymiar społeczny osoby. Depresja w tak wczesnym wieku jest faktem naprawdę dramatycznym; z trudem przychodzi nam przyjąć, że do depresji doszło dziecko czy nastolatek i że w takich okolicznościach będzie ono zależne od innych, podczas gdy powinno zdobywać coraz większą osobistą autonomię.

Obecnie jednak literatura naukowa (zwłaszcza z zakresu psychiatrii klinicznej) uznaje fakt, że depresja powinna być uważana za chorobę oraz proponuje odpowiednią terapię i edukację, dzięki której można ją wyleczyć Tak jest rozumiana przez amerykańskich lekarzy D. Can-twella i Carlsona (1987) w ich książce „Tfastomos afecti-tos en la infancia y la adolescencia”, jednym z klasycznych tekstów na temat depresji w wieku dorastania.

Zgodnie z obserwacjami klinicznymi ostatnich lat, dziecięce i młodzieńcze depresje stanowią część (co-jraz bardziej znaczącą) psychopatologii dziecięcej. Depresja u dziecka dotyka bezpośrednio uczuciowości i jej przejawów, ma związek ze sferą patologii psychosomatycznej i ze światem dziecięcych psychoz. ; Z drugiej strony, towarzyszy wielu chorobom fizycznym, ukrywa się pod różnymi zaburzeniami w zachowaniu i występuje wraz z wieloma problemami w uczeniu się czy wraz z niepowodzeniami w szkole. y Przypadek Teresy, dziewczynki, która nie osiągnęła jeszcze ośmiu lat, uwidacznia nam, rzeczywistość dramatycznych sytuacji wcześniej opisanych:

Tereska nie była dziewczynką specjalnie kłopotliwą; lecz teraz w wieku siedmiu i pół roku zaczęła stwarzać problemy w obliczu jakiejkolwiek nowej sytuacji. Gdy miała dwa lata, jej rodzice rozwiedli się. Od tej pory wielokrotnie musiała przemierzać kraj (z północy na południe i odwrotnie), aby różne pory roku spędzać z jednym lub drugim rodzicem. Według jej matki, od momentu rozwodu rodziców, Tereska ma problemy z dyscypliną i wypełnianiem obowiązków. W szkole nasiliło się opóźnienie w nauce, brak uwagi, kłopoty z koordynacją ruchową i pewna .niedojrzałość' etc.

Obecnie, gdy nie ma jeszcze ośmiu lat, jej matka zapewnia, iż postępuje i gestykuluje jak młodsza dziewczynka, jej

21 □