DSC00594 (8)

LITURGIA: ZNACZENIA I ROZWÓJ TERMINU

Co oznacza upowszechnione od XVI w. wyrażenie liturgia? Czy jest ona zbiorem bezdusznych dworskich ceremonii, królestwem form, mało komunikatywnych rytów, rozbudowanych obrzędów, rodzajem dramatu, teatralnej świętej gry? Jakie jest jej miejsce w Kościele, czym ona jest w swej najgłębszej istocie, jaki jest jej stosunek do innych form urzeczywistniania się Kościoła, czy istnieje miejsce dla liturgii w wielkich społecznościach? Szczególnie jakie jest znaczenie liturgicznych działań dla promocji rozwoju osobowości człowieka żyjącego w konkretnych warunkach społecznych i gospodarczych? W jakim pozostaje ona związku z kulturą, ethosem, czym legitymizuje swoje istnienie w społecznościach żyjących w konkretnym świecie? To tylko niektóre nasuwające się kierunkowe pytania. Spróbuję na nie odpowiedzieć przypominając terminologiczne znaczenie słowa liturgia i jego znaczenia (I) oraz w syntetycznym ujęciu (II).

l. Etymologia wyrażenia liturgia

Słowo liturgia swoimi korzeniami sięga dwóch wyrażeń greckich': leitos - forma przymiotnikowa (rodzaj nijaki: leiton) od leos - lud (jońskie laos - znaczy ludowy, należący, przynależny do ludu); oraz rzeczowniku ergon - czyn publiczny, łac. opus. Pierwotnie wyrażenie miało formę leturgia, w inskrypcji attyckiej (ok. 300 przed Chr.) leiturgia, w wyniku

¹ S. Marsu. Thedtogia liturgice. Dc nominc et conceplu Uturgiae. Roma 19tiH, S 44