13
Otaczający nas świat zmienia się w dużym tempie, postęp techniczny wyznacza ten rozwój, mamy więc do czynienia z zagrożeniami jakie niesie ze sobą rozwój cywilizacyjny. Odruch oporu wobec tych zagrożeń manifestuje się z jednej strony odruchem (dogmatem) ekologicznym, z drugiej zaś nieufnością wobec medycyny konwencjonalnej i zainteresowaniem farmakoterapią z wykorzystaniem naturalnych źródeł. Ludzie oczekują zmiany wzajemnych relacji między lekarzem a pacjentem, tj. większego niż dotąd zainteresowania osobowością pacjenta, spodziewają się od lekarza humanistycznego myślenia i działania, pełniejszego i życzliwszego spojrzenia na ludzkie dramaty.
W kulturze europejskiej jest miejsce na filozofię holistyczną w zakresie medycyny.
Określenie „medycyna konwencjonalna” - przeciwstawna określeniu „medycyna niekonwencjonalna” - odnosi się współcześnie do praktyki działań medycznych. Zasadą postępowania w medycynie klasycznej jest wybór metody aktualnie najskuteczniejszej - z metod dostępnych. Ich ocena dotyczy nie tylko czystej empirii, ale także udowodnienia przy pomocy sposobów obiektywnych, bezosobowych i statystycznych skuteczności danej metody w porównaniu do innych. Korzyści powinny przewyższać ryzyko ich wykorzystania. Sprawdzanie prawd winno zakładać w jednakowym stopniu prawdziwość i niepraw- p| dziwość. Nie wolno łamać etyki i forsować metod lub leków bezwarto- ||| ściowych. h,ą
W ramach współczesnej medycyny alternatywnej funkcjonuje wiele kierunków. Brak akceptacji sposobów rozpoznawania chorób, L ^
prób wyjaśnienia patomechanizmu tych chorób, brak oceny leczenia ty*
przy użyciu testów, z zakresu współczesnej biochemii, patofizjologii lub immunologii jest powodem odrzucenia jej przez oficjalną medycynę. Popularność medycyny alternatywnej staje się często wyrazem rozcza- I#1 rowania wobec dokonań medycyny współczesnej, powrotu do odrzuca- fejl nych do niedawna koncepcji filozoficznych, propaguje się irracjonalizm, [|^
288