DSC01014 (9)

195

Struktura socjomenyczna: stuktura afcktywna malej grupy

Aarioomne przez Janisa dokumenty: sprawozdania, raporty oraz osobiste wspo-gńż członków poszczególnych grup doradczych wyraźnie pokazują, że ludzie ci aetn tmdi wrażenie pełnej zgodności, zespolenia się członków grupy, niekiedy ooanji nawet o swego rodzaju euforii, w jakiej wspólnie pracowali. Tymczasem Mr to symptomy czy też odczucia natuiy psychologicznej wywołane przekroczeniem fcapiecznego progu spójności grupowej. Nastroje euforii, samozadowolenia, jeśli

tają wywołane przez tego typu czynnik natury strukturalnej, mogą stanowić wskazać dtmdywidnatbagi, albowiem ich bezpośrednią przyczyną może być na przykład i i "'*■■■’' progu samokrytycyzmu i samokontroli, które także, jak wiemy, towarzyszy rywakn tkindywidualizaqi. Nie jest więc prawdą, że zdeindywidualizowana jednostka mm mieć poczucie deprywacji, stresu czy upośledzenia w szerokim tego słowa mmemm. Przeciwnie, jej nastroje psychiczne mogą oscylować niekiedy wokół euforii il— ■Inni ni i

Qł jednak dzieje się z grupą, co ulega w niej zmianie w wyniku narastania jpupuifri? Jaki mechanizm strukturalny prowadzi do powstania syndromu grupowego ■iiTrari? Jams zidentyfikował osiem specyficznych elementów, których pojawienie śę w papie świadczy o tym. że jej struktura przekroczyła bezpieczną granicę spójnio i wytworzyła syndrom grupowego myślenia.

ItopaEtwsze. powstaje poczucie (iluzja) tego, że grupie nie może stać się nic złego, fesji ta, pndripfana przez większość lub wszystkich członków grupy, tworzy poczucie łnpcgo optymizmu i skłania do podejmowania skrajnego tyzyka.

Ba dnęie. pojawiają się kolektywne wysiłki zmierzające do usprawnienia, przy-ąpicsmi samego procesu podejmowania decyzji, których faktycznym celem jest jednk wytdmaieme wątpliwości i zlekceważenie ostrzeżeń. Ostrzeżenia te bowiem ■ortytor ddorc członków grupy do ponownego rozważenia założeń, jakimi się portów-# zmam grupa uległa trendowi poszukiwania jednomyślności, którego osta-tcezapm ffekiem jest właśnie syndrom grupowego myślenia.

hlunc. rodzi się wiara w wewnętrzną moralność grupy skłaniająca jej członków ób ignaowaan etycznych i moralnych konsekwencji swych decyzji.

Ib czatane. pojawia się stereotypowy obraz rywali i wrogów jako zbyt złych, aby lyfizrinlm potrąć prawdziwe próby negocjacji, lub zbyt słabych i głupich, aby byli tUm pDBaesiawK się choćby najbardziej ryzykownym próbom uniemożliwienia auBrarp kii cdw.

lis piąte, mat każdego członka grupy, któiy zdecydowanie przeciwstawia się wszystka grapamm stereotypom, iluzjom lub przekonaniom, wywierana jest bezpośrednia pfelMBajjmnia. że ten typ odstępstw jest w opozycji do oczekiwań wobec wszyst-kkklajdmch członków grupy.

Ib hith— w grupie rodzi się autocenzura dewiacji w stosunku do wyraźnego fameaB— grupowego. W konsekwencji zaś powstaje specyficzny odruch psychologiczni bili Bfftmu iiij zaczynają być interpretowane bardzo osobiście - najczęściej jako 4$iiakaanmietBa sytuacji tub prawdziwego znaczenia podnoszonych kwestii.

grupie pojawia się iluzja jednomyślności dotycząca ocen zgodnych <m0gianwiększości (częściowo wynikająca z autocenzury dewiacji, zwielokrotniona iHmggttmc założenie, że milczenie oznacza zgodę).