DSC04732 (2)

136

KRECZETNIKOW Nu, niemało

Ja i tym księdzem miał roboty!

■»*» Co jeszcze z niego zostało,

To wam oddam. — Jakieś grzmoty —

«- Co to znaczy?

Słychać zgiełk za sceny. Wbiega ADIUTANT. ADIUTANT „

Jenerale,

Ktoś pozapalał szpitale;

Buntuj*} się starowierce 455 Przy blasku ogni czerwonych.

Mówią, żeś ty zarażonych Kazał w szpitalu podpalić.

Szpital, jak ogniste serce Bijące w dymu szatanie,

⁴⁶⁰ Już pękł i zaczął się walić,

I pokazał na tapczanie    ,

Wskróś, przez otworzone deski,

Trup zielony i niebieski W trwodze oddający ducha.

⁴⁶⁵ Potem się ta zawierucha Skier, ogni, dymów gorących 1 ludzi uciekających

W kołdrach, w pokrwawionych chustkach Zebrała na czarnych pustkach ⁴⁷⁰ Pogorzałych karmelitów...

Tam twój sierżant jeden, Tytów,

Chciał chorym dawać nauki,

Ale żołdactwo pijane Rozerwało gó na sztuki,

w. 454 starowierc* chodzi o odłam prawosławia, o tzw. staroobrzędowców, przeciwników reformy cerkiewnej w XVI—XVII w. Nie chcieli się oni podporządkować woli cara jako przetotonegp Cerkwi. Część z nich wyemigrowała z Rosji i osiedlili óę na Mazurach, gdzie ich potomkowie mieszkają do dziś.

iii

480

485

490

495

500

SOS

Tak źe i ciało rumiane (Straszne markietanek dzieło!)

oczach mi nagle zniknęło Cudownym prawie sposobem; Niewidzialnym niby grobem * Ukradzione dłuższej męce przez oszukanie natury.

I tylko czerwone ręce:

Straszne, wzniesione do góry,

O tym człowieku świadczyły;’

Bo innej nie miał mogiły Oprócz tych dłoni ohydnych, Jasnych — od pożaru widnych,

Nad głowami buntowników,

Tych rąk, tych szponów, krwawników Ach, i pierwszy tam raz w życiu Słyszałem w ludzkim zawyciu Zwierzęce głosy człowieka.

Z ludzi się zrobiła rzeka Z rzeki morze krwią rumiane,

A jeszcze pohamowane (Któż by rzekł!) — dziewicy głosem. Jedna, panie, Żydowica Blada, z rozpuszczonym włosem, Jedna, jak cudotworhica,

Wiedma, co się w ogniu pali,

Śród tych rąk, lasu korali Ohydnych, ze łzami w oku O polskim księdzu proroku Krakała jak kruk na dachu.

A co przydawało strachu U zabobonnych Moskali,

To jedno umierające SgfjB Dziecko. — Jak w zamku WaJha/li

137

_    I _h R hoju wojowni-

-523 Mowa o Judycie- _bywania, raj P^^y H| zamek Walhall, -    H i BHH

ątrz budynku, | ł^wiwj |

■