DSC02789

79

4. Dialektyczne ujmowanie rzeczywistości. Heraklit

szy człowiek w porównaniu z bogiem wydaje się małpą pod względem mądrości, piękna i pod innymi względami.

28.    (Vorsokr. B 116) Stob. Flor. V 6. Każdy człowiek ma zdolność poznawania samego siebie i rozumnego myślenia.

29.    (Vorsokr. B 49) Galen. De diff. puls. VIII 773 K. Jeden człowiek wart dla mnie tyle, ile dziesięć tysięcy, jeżeli jest najlepszy.

30.    (Vorsokr. B 104) Procl. in Ale. I p. 525, 21. Większość ludzi jest złych, a tylko niewielu jest dobrych.

31.    (Vorsokr. B 113). Stob. Flor. I 179. Rozum wszystkim istotom jest wspólny.

32.    (Vorsokr. B 45) Diog. Laert. IX 7. Choćbyś wszystkie drogi przeszedł, nie dotrzesz do granic duszy; tak głęboki jest jej logos.

33.    (Vorsokr. A 15) Macrob. Somn. Scip. 14, 19. Heraklit twierdzi, że dusza jest iskrą z substancji gwiazd, tzn. z eterycznego ognia.

34.    (Vorsokr. A 17) Aetius IV 7, 2. Po rozłączeniu z ciałka dusza powraca do spokrewnionej z nią duszy świata.

P^[Vorsokr.A16) Sext. Adv. Math. VII 126. Heraklit [...] owzuca poznanie zmysłowe, twierdząc dosłownie: ..Złymi świadkami są oczy i uszy dla ludzi, którzy mają duszę barbarzyńców”. Znaczy to tyle, jakby powiedział: „Jest właściwością duszy barbarzyńcy dowierzać spostrzeżeniom zmysłowym”. Rozum natomiast uważa za sprawdzian prawdy, ale nie każdy dowolny rozum, ale powszechny i boski.

36.    (Vorsokr. B 70) Jambl. De anima. Stob. Ecl. II 1, 16. Dziecięcymi igraszkami nazywał Heraklit mniemania ludzkie.

37.    (Vorsokr. B 112) Stob. Flor. I 178. Być rozumnym to największa cnota, a mądrość polega na tym, by mówić prawdę i postępować zgodnie z naturą, słuchając jej głosu.

38.    (Vorsokr. B 40) Diog. Laert. IX. Wielka uczoność nie daje rozumu.