DSC09566

BIBLIOGRAFIA

W studiach nad Roksolankami dwie kwestie były przedmiotem ożywionego zainteresowania: auntorstwo oraz literackie źródła utworu. Najważniejsze prace dyskutujące problem autorstwa wymienione zostały w rozdziale I, a wyczerpujące ich zestawienie znajduje się w Bibliografii literatury polskiej „Nowy KorbutPiśmiennictwo staropolskie, Warszawa 1965, t. III, s. 451—452. Literackimi źródłami zajmowali się kolejno: J. P1 i s z e w s k i, Wpływ autorów klasycznych na „Rokso-lanki”, «Pamiętnik Literaoki», R. II: 1903; K. Jarecki, H. Morsztyna „Światowa rozkosz” a „Roksolanki” Sz. Zimoro-wica, «Pamiętnik Literacki», R. IV: 1905; S. Dobrzycki, Kochanowski w „Roksolankach”, «Pamiętnik Literacki», R. V: 1906. W studiach tych wskazano związki Roksolanek z poezją antyku (Owidiuszem i Horacym) oraz literaturą polską (J. Kochanowskim i H. Morsztynem). Podobieństwo dwóch pieśni (II 21, 27) z poezją włoską (J. B. MaTino, L. Marenzio) wskazała ostatnio A. N o w i c k a-J e ż o w a, Madrygały staropolskie. Z dziejów liryki miłosnej w epoce renesansu 4 baroku, Studia Staropolskie, t. XLVII, Wrocław 1978.

Całość związanej z utworem problematyki przedstawiają: A. BrUckner, Wstęp [w:] Sz. Zimorowic, Roksolanki, BibL Nar., S. I, nr 73, Kraków 1924; Gz. Her nas, Barok. Wyd. I, Warszawa 1973, s. 56—61; L. Kukulski, Poeta smętnej melancholii [wstęp w:] Sz. Zimorowic, Roksolanki, Warszawa 1981. Omówienie Roksolanek w kontekście rozwojowym poezji miłosnej znajduje się w pracy J. Kotarskiej, Erotyk staropolski. Odmiany i inspiracje, Wrocław 1980.