DSCN2364 (3)

również 6) z gruczołu podjęzykowego i podżuchwowego oraz większej części języka. Drogi dopływu i odpływu węzłów podżuchwowych schematycznie ilustruje ryc. 223.

Połączenia węzłów podżuchwowych między sobą. Wszystkie węzły chłonne podżuchwowe są z sobą połączone łańcuchowo naczyniami zespoleniowymi. W dłuższych sprawach chorobowych z całą pewnością należy oczekiwać, że nie tylko najbliższe przynależne węzły są zajęte, lecz również pozostałe człony łańcucha podżuchwowego. Proces chorobowy szerzy się przy tym nie tylko dośrodkowo, lecz również wstecznie, np. ze środkowej grupy podżuchwowej na przednią, a nawet na węzły podbródkowe. Zespolenia występują również między tylną grupą węzłów podżuchwowych a węzłami przyuszniczymi, wytwarzając tzw. pasmo kątowe (tractus an-gularis*), biegnące wzdłuż tylnego brzegu kąta żuchwy. Procesy chorobowe mogą więc tą drogą wnikać do komory ślinianki przyusznej.

Ryc. 223. Węzły i drogi chłonne twarzy. Schemat wzorowany na Lanzu i Wachsmuthcie

(1955).

Naczynia odprowadzające. Chłonka węzłów podżuchwowych odpływa do górnych węzłów szyjnych głębokich. Zwykle prowadzą dwa główne pasma naczyniowe, z których każde składa się z jednego lub dwóch pni. Jedno pasmo—bardziej powierzchowne — towarzyszy ż. twarzowej, drugie — bardziej głębokie — t. twarzowej. Droga odpływowa powierzchowna wytwarza się z naczyń odprowadzających środkowej i tylnej grupy węzłów. Droga odpływowa głęboka wychodzi przeważnie z węzłów przednich. Oprócz powyższych głównych pasm naczyniowych chłonka węzłów podżuchwowych czasem może odpływać drogami pobocznymi, które jednak tak jak główne dochodzą do górnych węzłów szyjnych głębokich.

Znaczenie. Układ chłonny trójkąta podżuchwowego jest praktycznie szczególnie ważny, węzły podżuchwowe przyjmują bowiem chłonkę ze znacznych obszarów, przy czym większość powiększonych węzłów podżuchwowych jest z łatwością wyczuwalna. Na tej podstawie lekarz może wnioskować o stanie narządów leżących w ich zasięgu. Dotyczy