DSCN2528

152

Wiesław Ciepiela

f stanowiący zbiór przypadkowych reguł i zasad, będący reliktem centralistycz-I nego modelu zarządzania⁵. W strategicznym systemie zarządzania⁰ public relo-k licns wymaga trwałego miejsca, a ponieważ w Policji systemowe zarządzanie [_ nie istnieje, ma to wpływ na jakość komunikowania się ze społeczeństwem. /''Christian Hoppe w raporcie oceniającym polską Policję obok takich proble-I mów w zarządzaniu Policją, jak - zbyt częste zmiany kadry kierowniczej Poli-I cji, złe zarządzanie zasobami ludzkimi, formalizm działań - dostrzegł również wiele mankamentów związanych z policyjnym public relations - złą komunikację wewnętrzną i zewnętrzną, słabą współpracę Policji z jej najbliższym otocze-\ niem, złą interpretację badań społecznych na temat Policji⁷.

Częste zmiany kadry kierowniczej, złe zarządzanie zasobami ludzkimi oraz słaba komunikacja z otoczeniem, a szczególnie ta nastawiona na porozumiewanie się wewnątrz organizacji wydają się być podstawowymi problemami Policji, wywierającymi negatywny wpływ na system zarządzania. Jak do tej pory Policja nie stworzyła spójnego systemu wyłaniania menedżerów na stanowiska kierownicze w Policji, a następnie systemu ich doskonalenia zawodowego®.

System ten powinien być spójny, czytelny i trwały. Z powodu braku systemu doboru i kształcenia menedżerów nie istnieje również jednolity profil działania Policji w skali kraju. Decyduje intuicja i własne wyobrażenia o efektywnym działaniu. Ta sytuacja ma swoje konsekwencje w tworzeniu i realizacji sposobów zarządzania, ale również stanowi podstawowy problem przy budowaniu jednolitej działalności public relations. Brak przyjętych reguł przy wyznaczaniu \ na stanowiska kierownicze oraz brak stabilnego systemu doskonalenia menedżerów, podczas którego zrozumieją oni istotę public relations (zarówno w sferze zewnętrznej, jak i wewnętrznej komunikacji) to podstawowe przyczyny nieliczenia się ze znaczeniem wizerunku dla skutecznego działania Policji i powód do rodzących się sytuacji kryzysowych i nieumiejętności wychodzenia z nich.

Jak powinno wyglądać działanie Policji w dziedzinie public relations odnaleźć można w definicji Frasera P. Seidla. Twierdzi on, że PR bada nastawienie otoczenia, tworzy strategie i procedury działania organizacji wobec interesu publicznego oraz planuje i wykonuje program działania w celu uzyskania zrozumienia i akceptacji otoczenia^{1 2}.

Wśród zarządzających jednostkami Policji, takie rozumienie związku poi między nowoczesnym zarządzaniem a public relations, jest rzadko spotykane. I Na wielu poziomach zarządzania tej instytucji i w licznych jednostkach orga-

1

   T. Cielecki, Zanudzanie jakoidy u> policjiruójciofidztwa świętokrzyskiego, Kielce 2003,s. 9.

•    Zarządzanie strategiczne jest kompleksowym procesem zarządzania, nastawionym na formułowanie I wprowadzanie w życic skutecznych strategii. Skuteczna strategia pozwala na lepsze dopasowywanie się między organizacją a jej otoczeniem i osiąganie celów strategicznych (Por. R. W. Griffln, Podstawy zanydumia organizacjami. PWN 2005, s. 244-245.

2

   .Gazeta Policyjna” 2004, nr 47. a. 4.

•    Problem ten szeroko omówiony jest w Strategii Rozwoju Policji w lalach 2005-2010. Sys-tem doboru i kształtowanie rozwoju zawodowego uznano za słabość policji, a jednym z najważniejszych celów strategicznych Policji stało się usprawnienie zarządzania zasobami.

» F. p, Scilel. Public relations u> praktyce, Warszawa 2003, s. 10.