DSCN2587 (2)

206

Arkadiusz Lethcwicz

kazywanie pracownikom zadań, prawa do podejmowania decyzji, wiedzy i zasobów umożliwiających osiąganie wyznaczonych celów i ponoszenie odpowiedzialności za ich realizację¹³.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że zastosowanie tych stylów w praktyce może wywrzeć wpływ na różne sfery zachowań i działalności podwładnych. Utarło się, że w przypadku policji, organizacji zhierarchizowanej, lepsze efekty uzyskamy stosując wywieranie wpływu oparte na lęku i obawie przed utratą cenionych wartości (stosowanie stylu autokratycznego). Jednakże jak wskazują badania¹⁴ zdecydowanie skuteczniejsi są ci przełożeni w policji, którzy stosują style partycypacyjne. Przy ciągłym rozwoju społeczeństwa i samej policji zaspokajanie jedynie potrzeb najniższych (fizjologicznych i bezpieczeństwa), osiąganie których gwarantuje styl autokratyczny, to za mało. Wynika to z również z faktu, że coraz więcej pracowników chce współuczestniczyć w kształtowaniu wydarzeń i wpływać na swoje życie w pracy, chce się wyzwolić spod ideologii opartej na hegemonii, oraz odczuwać radość tworzenia. Styl autokratyczny nie pasuje już też do filozofii działania nowoczesnej organizacji. Dzisiejsza organizacja wymaga nie tylko dobrego realizowania zadań i poleceń przełożonego, dyscypliny i posłuszeństwa, lecz także, a może nawet przede wszystkim, krytycznego myślenia i dzielenia się swoimi pomysłami, dawania z siebie jak najwięcej, rozumienia i aktywnego wspierania celów firmy, wspierania innowacji i zmian oraz satysfakcjonowania klienta¹⁵.

Nie pasuje on także do wzorca przywódcy przyszłości, który powinien charakteryzować się takimi cechami, jak¹⁶:

-    silna osobowość;

-    zdolność strategicznego myślenia i przewidywania;

-    wiara w pewne fundamentalne zasady ludzkiego zachowania;

-    silne przekonania i ich artykułowanie;

-    zręczność w prowadzeniu polityki;

-    wykorzystanie władzy w celu zwiększenia efektywności działania organizacji;

-    konsekwentne zmierzanie do tego, co uznaje za dobro ogólne;

-    zdolność empatii, czyli „wnikania” w myśli swoich współpracowników i innych osób, z którymi nawiązuje kontakty.

Z przedstawionych powyżej wzorcowych cech przywódcy przyszłości wynika, że przyszłość przemawia zdecydowanie za stosowaniem stylów partycypacyjnych. Dzięki temu środek ciężkości przesuwa się z władzy i celów przywódców, w kierunku władzy i celów podwładnych, przy jednoczesnym odwołaniu się do ich potrzeb wyższego rzędu i motywacji sukcesu.

Organizacja przyszłości musi również posiąść umiejętność przyspieszonej akumulacji wiedzy, która zapewni jej sukces rynkowy. Dodatkowym atutem

¹¹ Por. A. M. Stewart, Uprawnianie w biznesie, Business Press, Warszawa 1998, #. 13-21.

¹⁴ Zob. A. Lctkicwłcz, EftklywntM decyzji kierowniczych. Szczytno 2000 ¹¹ Por. J. PerlO, Kierowanie tu organizacji przyszłości, w: Policja XXI wieku, s. 132. s R. Bechard, O przyszłych liderach, w: Uder przyszłości, red. F. Hesaelbei, M. Goldsmllh, R. Bcckhard, Business Press, Warszawa 1997, s. 141.