DSCN5873 (2)

4§ 2. ClMuiktervsi> k» usfegy o pb<tepo«8BiQ w sprawach nieletnich_

można powierzyć małżeństwu lub osobie nie pozostającej w związku mąfrftiWkim, gdy spełniają następujące warunki (art. 31 e ust. 1 ustawy o pomocy społecznej):

—    dąją rękojmię należytego wykonywania zadań rodziny zastępczej (pkt IX mają obywatelstwo polskie, stałe miejsce zamieszkania w Polsce i korzystają z pełni praw cywilnych i obywatelskich (pkt 2),

—    me były pozbawione praw rodzicielskich i opiekuńczych (pkt 3), me są chore na chorobę uniemożliwiającą właściwą opiekę (pkt 4),

—    mają odpowiednie warunki mieszkaniowe oraz stałe źródło utrzymania (pkt 5X

W § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 21 października 1993 r. określono dodatkowe warunki:

pierwszeństwo w doborze mają rodziny spokrewnione łub spowinowacone z dziećmi albo wskazane przez rodziców,

—    rodzeństwo powinno być umieszczone w jednej rodzinie zastępczej,

—    powinna być zachowana odpowiednia różnica wieku między rodzicami a małoletnim,

—    małoletni, który ukończył 13 lat, musi wyrazić zgodę na umieszczenie go w rodzinie zastępczej,

—    kandydaci na rodziców zastępczych dzieci kalekich powinni mieć przygotowanie do sprawowania opieki nad tymi dziećmi.

Rodziny zastępcze otrzymują: pomoc finansową na utrzymanie każdego dziecka htb wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług opiekuńczych i wychowawczych.

Rozwiązanie umowy powierzenia następuje po upływie 3 miesięcy od wypowiedzenia dokonanego na piśmie przez jedną ze stron (starostę lub rodziców zastępczych) Bez wypowiedzenia starosta może rozwiązać umowę w razie rażącego mewy wiązywania się rodziny zastępczej z przyjętych zadań oraz ustania warunków wymaganych do pełnienia funkcji rodziny zastępczej (przewidzianych w art. 31 e ust. J pkt 1 i 3).

Nieletnich, wobec których sąd rodzinny orzekł umieszczenie w zakładzie wychowawczym albo w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, umieszcza

—    w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych (zakładach wychowawczych),

—    w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych lub specjalnych zakładach wychowawczych,

—    w państwowych domach dziecka, ośrodkach szkolno-wychowawczych, pogotowiach opiekuńczych, a takie w rodzinnych domach dziecka. Zgodnie z } 11 pkt 3 rozporządzenia MEN z 21 lutego 1994 r. w sprawie

rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek opiekuńczo* -wychowawczych i resocjalizacyjnych (Dz.U. nr 41, poz. 156), tryb i zasady kierowania aielctmdt, wobec których sąd wydał prawomocne orzeczenie o umieszczeniu w placówce resocjalizacyjną albo w placówce opidmóan-wychowawczej, określają odrędne przepisy. Podstawę prawną stanowi w tym przypadku rozporządzenie Ministra Oświaty i Wychowania z 10 maja 1963 r. w sprawie zasad kierowania i pobytu nieletnich w yairlwtarh wychowawczych oraz innych placówkach opiekuńczo-wychowawczych i oświatowo-wychowawczych (Dz.U. nr 26, poz. 130). Rozporządzenie Ministra frdakarp Narodowej z 21 lutego 1994 r. (Dz.U. nr 41) określa rodzaje placówek opiekuńczo-wychowawczych; zgodnie z § 2.1 publicznymi placówkami opiekuńczo-wychowawczymi i resocjalizacyjnymi są:

a)    placówki opiekuńczo-wychowawcze:

—    rodzinne domy dziecka,

—    domy dziecka (w tym domy dla małych dzieci),

—    pogotowia opiekuńcze,

—    specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze,

—    bursy szkolne,

—    świetlice i kluby środowiskowe (dworcowe, profilaktyczno-wychowawcze i terapeutyczne),

—    ogniska wychowawcze,

—    młodzieżowe ośrocL-d socjoterapii (w tym turausowe),

—    domy wczasów dziecięcych.

b)    placówki resocjalizacyjne (młodzieżowe ośrodki wychowawcze):

—    diagnostyczno-kierujące,

—    resocjalizacyjno-wychowawcze,

—    resocjalizacyjno-rewalidacyjne.

Placówki te tworzy się dla dzieci i młodzieży:

—    pozbawionych całkowicie, częściowo lub okresowo opieki rodzKŻełsfciej,

—    zagrożonych uzależnieniem,

—    z zaburzeniami zachowania,

—    niedostosowanych społecznie,

—    pobierających naukę poza miejscem zamieszkania (ze środowisk zagrożonych ekologicznie).

Celem placówek, w zależności od ich rodzaju, jest zapewnienie odpowiednich do prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży warunków wychowawczych, zdrowotnych i materialnych oraz umożliwienie prawidłowego przebiegu procesu rozwoju i socjalizacji. Zakres i czas trwania opieki, jaką świadczą placówki, są dostosowane do sytuacji prawnej, rodzinnej, psychologicznej, zdrowotnej i materialnej dziecka; mogą mieć charakter opieki całkowite? lub częściowej. Opieka całkowita ma na celu zaspokojenie potrzeb życiowych dziecka odpowiednio do jego wieku i możliwości rozwojowych, jeśli potrzeb tych trwale lub okresowo nie może zaspokoić rodzina Opieka częściowa polega na uzupełnianiu w trakcie pobytu w placówce tych funkcji rodną?, których me może ona prawidłowo wypełniać w określonym czasie i zakresie