DSCN4774 (2)

Imię Jana pojawia aię obok imion Chrystusa t Mary* w licznych hymnach na święto Epifanii, łączących wsi><»mnie. nie pokłonu mędrców, chrztu Jozumi w Jordanie oraa ggfljjH w Kanie Galilejskiej. W hymnografii zachodniej temat Un podejmuje m.in. św. Ambroży, na Wschodzie zaś św. Kfna Syryjczyk⁸¹. Trwałość starożytnego motywu łączącego wienie Chrystusa w naturze ludzkiej (w stajni betlejemaltMg oraz w naturze boskiej (nad Jordanem, w Kanie GaltląjskMA ilustrują chociażby hymny na święto Epifanii Kabana Maura z IX w.⁸², czy anonimowa sekwencja In Epiphaniu Domini z wieku XV;

Aqua Chrittum bapticavit Et in vinum hu mutavit

Per Mariae filium.

Hic in flumine Jordane Sancto praevia Joannę

Baptizatur hodie".

(Woda ochrzciła Chrystusa i przemieniła się w wino przez Maryi, który jest dzisiaj chrzczony w falach Jordanu przez świqte§#l Jana).

Maryja i Jan byli pierwszymi świadkami, a zarazem średnikami'* objawienia się ludzkiej i boskiej natury Chrystusa sa w jego ziemskim życiu. Oboje zresztą od początku ucilfl niczyli w tajemnicy Wcielenia;

Maria Jesum generans,

Quem Joannes praedicans,

Reges de Saba veniunt,

Aurum, tus, murram offerunt

(Maryja rodzi Chrystusa, Jan go przepowiada; królowie z SabU przybywają, złoto, kadzidło i mirrę ofiarują)

— czytamy w tropie do Agnua Dei „Maria videna angolum*

WyiMśU

_iwdzi«ł*

Idaryj* 1 giiiW nia***¹

P«

kt

su

ai

■

\

znaj i Ja| tylk th)

z XIII w.⁸⁴

Zob. AH 60, s. 16; A. Baumstark, (fonchichle dtr ęnarśr* Bonn 1922, s. 46.

h* AH 60, s. 138—140; PL 112, 1668.

“ AH 9, s. 17.

^M AH 47, s. 403.