DSC�46 (2)

ku przeszłości, nigdy nie kłamie. Lub raczej: może kłamać na temat znaczenia jakiejś rzeczy, gdyż z natury jest tendencyjna, ale nigdy w sprawie istnienia tej rzeczy. I choć Fotografia dotknięta jest niemocą, jeśli chodzi o idee ogólne (czyli fikcje), jej siła jest jednak większa od wszystkiego, co może i co mógł wymyślić umysł ludzki, aby upewnić nas co do rzeczywistości — choć ta rzeczywistość jest zawsze tylko przyległością i przypadkowością („ właśnie tak, więcej nic ").

Każda fotografia jest zaświadczeniem obecności. To zaświadczenie stanowi nowy gen wprowadzony do rodziny obrazów. Pierwsze zdjęcia, jakie oglądał człowiek (na przykład Niepce wobec Zastawionego stołu), musiały wydawać się podobne jak dwie krople wody do obrazów malarskich (znów camera obscura). Wiedział jednak, że znajduje się oko w oko z mutantem (Marsjanin też może być podobny do człowieka). Jego świadomość wiedziała, że ten nowy przedmiot jest z niczym nieporównywalny: jako szczególna emanacja [ectoplasme] tego, „co było”. Ani obraz, ani rzeczywistość, a więc