ebook Typy Broni i Uzbrojenia8 Samolot bombowy Vickers Wellington Page

Wersje samolotu Vlckers Wellington t

I — typ 271 Crecy (od wrześnio 1936 r. Wellington)1 2 - typ 285 Wellington I, 3 — typ 408 Wellington IA, 4 - top 410 Wellington IC, 5 - typ 406 Wellington II, 6 - typ 417 Wellington III, 7 - typ 421 (407 Wellington VI, 8 - typ 442 Wellington VI, 9 - typ 429 Wellington VIII, 10 - typ 440 (448 Wellington X),

II    - typ 466 Wellington GR XIII. 12 - typ 467 Wellington GR XIV

należy także wspomnieć o samolocie Wellington DW I Mk. I — powietrznym trałowcu, przeznaczonym do niszczenia min magnetycznych, zrzucanych przez lotnictwo niemieckie. Pierwszy Wellington przeznaczony do niszczenia min magnetycznych zbudowano w 1940 r. Samolot wyposażony zo» ił w dużą cewką kołową o średnicy 14,63 m, w postaci pierścienia mocowanego do skrzydfeł i kadłuba. Zadaniem anteny było wytwarzanie pola magnetycznego o takim natężeniu, aby spowodować działanie zapalnika miny. Źródłem pola magnetycznego był prąd elektryczny, dostarczany przez prądnicę napędzaną silnikiem spalinowym, umieszczonym we wnętrzu kadłuba samolotu.

Wersje z silnikami Ford nosiły oznaczenie typ 418, a z silnikiem Gipsy typ 419 Wellington DW IA Mk. I. Trałowanie min przez te samoloty polegało na locie na małej wysokości nad powierzchnią morza, z włączonym układem wytwarzającym pole magnetyczne. Lot musiał odbywać się na takiej wysokości, aby wybuch miny nie uszkodził samolotu. Znaczne koszty, jakie ponoszono przy takim sposobie trałowania oraz stosunkowo mała efektywność ich działania spowodowały, iż dowództwo lotnictwa obrony wybrzeża zrezygnowało z planowanej przeróbki Wellingtony III na wersję „trałowca”, oznaczonego jako typ 426.

Obok zasadniczych maszyn bojowych już w 1938 r. rozpoczęto produkcję egzemplarzy samolotów Wellington z podwójnym układem sterowania. Samoloty te używane były do szkolenia załóg nie tylko w jednostkach szkolnych i treningowych, ale także w poszczególnych dywizjonach bojowych.

7