ET1

6.2. Cechy popytu turystycznego 81

można stwierdzić, że próg ten jest dosyć wysoki. Niemniej jednak mogą wystąpić przypadki włączania się do ruchu grup społecznych, które omawianego progu nie przekroczyły. Sytuacja taka może zaistnieć wtedy, gdy:

•    w kierunku pobudzania popytu turystycznego będą na konkretnym rynku bardzo silnie oddziaływały czynniki pozaekonomiczne (moda, efekt demonstracji),

•    na danym rynku wysyłającym, w całości lub najczęściej w odniesieniu do konkretnego strumienia ruchu, rozwinięta będzie turystyka socjalna.

Ponadto turystyka jest zjawiskiem powszechnym na tyle, że potencjalni turyści są w stanic znaleźć takie jej formy, przy których siła nabywcza gospodarstwa domowego nie jest czynnikiem decydującym o podejmowaniu decyzji o jej uprawianiu.

6.2. Cechy popytu turystycznego

Popyt turystyczny jest funkcją wielu zmiennych. Pierwsza z nich wynika z definicji popytu - jest to cena. Oprócz niej wymienić można jeszcze inne, pozacenowe determinanty popytu: dochody nabywców, ceny dóbr substytucyjnych i komplementarnych, oczekiwane zmiany sytuacji rynkowej, gusty i preferencje nabywców, liczbę ludności i jej strukturę. Zmiana popytu może więc następować w wyniku jednoczesnych zmian wielu czynników. Badając reakcję popytu na zmiany jednego z czynników, stosuje się więc zasadę ceterisparibus, tj. niezmienności pozostałych czynników determinujących popyt turystyczny.

Zgodnie z prawem popytu zależność między popytem a ceną jest na ogół zależnością odwrotną, przy założeniu niezmienności pozostałych czynników mających wpływ na popyt (ceteris paribus). Wzrost ceny dóbr i usług turystycznych powoduje spadek popytu turystycznego, spadek ceny powoduje zaś wzrost popytu. Zależność tę przedstawia krzywa popytu (rysunek 6.1).

Rysunek 6.1. Typowa krzywa popytu turystycznego

Źródło: opracowanie własne na podstawie: Podstawy ekonomii, R. Milewski (red.), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, s. 100.