Foto2750

Wiesław MaclerzyńaM

•    /lc wieści pnekaztif lako pierwszy, nic dopuść, by inn_e mxlla wyprzedziły clę^vv |xxlavvaniu niepokojących faktów;

i ^iws/e stawiał dobro liicl/i przed względami materialnymi;

•    bjtlź absolutnie pewien faktów i stwierdzeń przekazywanych public/nuści - nie podawaj niesprawdzonych infor-

Hp

•    wyrażaj w sjx\sob prosty i jasny, spójny, logiczny, konsekwentny;

I publikuj wszelkie informacje, jeśli tylko nie są objęte tajemnicą lub nie dotyczy łx.*zpieczeństwa. Jeśli nie możesz ujawnić informacji, wytłumacz dlaczego. Jeśli nie posiadasz informacji w danej chwili, 'ustal termin i sposób jej przekazania;

| wyznaczaj terminy podawania kolejnych informacji; i dotrzymuj obietnic;

•    regularnie aktualizuj wszelkie dane;

| nie minimalizuj skutków kryzysu, nie, bagatelizuj sprawy; | nie spekuluj, nie stawiaj hipotez — unikaj niejasności, nie prowokuj plotek;

•    błyskawicznie reaguj na pojawiające się plotki;

•    nigdy nie daj się wyprowadzić złfeÓwnowugi;

•    nie faworyzuj mediów';

•    zachowuj dystans do wydarzeń, ukazując je wr perspektywie rychłego zakończenia kryzysu — musi być widać, że sytuacja jest kontrolowana i jest* ■wyjście z sytuacji, nie koncentruj się na tym, co się stało, lecz na tym, co organizacja planuje zrobić i w jakiksposób;

•    pamiętaj o przekazie podstawowym i końcowym dla odbiorcy w przygotowywaniu każdej informacji;

| niczego nie mów „prywatnie" Cojf tbe recorcl)\

•    nie przekazuj informacji mogących naruszyć życie prywatne pracowników;

•    nie ujawniaj danych Ofiar kryzysu, dopóki nie dowiedzą

Rola mediów w komunikacji kryzysowej

tlę d tynt ich rodziny (te zaś powinny dowiedzieć się rzetelnie prawdy o swoich bliskich)¹*.

Nic ma sposobu, by ograniczyć zainteresowanie kryzysem ze strony opinii publicznej. Publiczność wybierze do dyskusji te sprawy i zagadnienia, które uzna za Interesujące. Wydarzenie o negatywnym wpływie na różne grupy społeczne zawsze rodzi zwiększone zainteresowanie społeczeństwa oraz mediów działalnością organizacji. Myśl tę rozwinął dokładniej W. Reineke, według którego kryzysy dotykające organizacje są jednocześnie kryzysami medialnymi, podczas których na organizacje oddziałuje duża presja społeczna. Przebieg kryzysu w dużej mierze zależy od postawy przedstawicieli organizacji. Dziennikarze w pierwszej kolejności poszukują informacji w centrum decyzyjnym organizacji, a następnie weryfikują je u niezależnych autorytetów^ Dziennikarzy cechuje ponadto naturalny sceptycyzm. Wiadomości złe z perspektywy organizacji interesują ich bardziej niż dobre. Zainteresowani są bardziej krytyką organizacji, dla której skłonni są szukać powodów, niż jej obroną czy usprawiedliwianiem. Nie są także zainteresowani uspokojeniem sytuacji. Prawdopodobieństwo pojawienia się negatywnych komentarzy w mediach w obliczu nagłośnionego kryzysu jest 100-procento-we. A negatywna opinia raz wyrażona w druku, zaczyna żyć swoim własnym życiem. Trafia do zbiorów z wycinkami prasowymi oraz do baz danych, do których wraca się jeszcze długo po tym, gdy komentarze utraciły swoje znaczenie^J\ Prasa, jak

^,łA. Szymańska, Efektywna komunikacja w zarządzaniu kryzysami i problemami, Iw.i D. Tworzydło, T. Sollński (red.), Public re/ations - wyzwania uspółczesnośct, Rzeszów 2004, s. 138.

| F. Arfin, Public relations finansów. Czego nas nczej doświadczenia naj-uiększycb jfiptedsfębiors/ie. Warszawa 1998, s. 41.

¹⁵ Tamże, s. 21; T. Leczykiewlcz, Kampania komunikacyjna organizacji w sytuacji kryzysu medialnego. Iw:J Public relations— wyzwania ....

& 35^38.

391