Według definicji klasyków nauki o turystyce, W. Hunzikera i K. Krapfa, popyt turystyczny jest „sumą dóbr turystycznych, usług i towarów, które turyści są skłonni nabyć przy określonym poziomie cen”49.
M. Troisi definiuje popyt turystyczny jako taką ilość dóbr i usług, które w danym momencie jesteśmy skłonni nabyć po istniejących w kraju cenach (turystyka krajowa) lub po określonym kursie wymiennym (turystyka zagraniczna). Ściśle mówiąc, popyt na dobra turystyczne (walory turystyczne) dotyczy korzyści, które te dobra przynoszą, a jest związany z popytem na dobra i usługi komplementarne, wśród których jako główne występują dobra i usługi dotyczące transportu i hotelarstwa50.
Jeśli w Polsce na skutek inflacji zmienia się kurs waluty zagranicznej w sposób niekorzystny dla mieszkańców naszego kraju, tj. za jednostkę obcej waluty musimy zapłacić więcej polskich złotych, to coraz droższe stają się nasze wyjazdy zagraniczne, zarówno organizowane samodzielnie, jak i organizowane przez biura podróży. Tanieje natomiast utrzymanie w Polsce dla cudzoziemców czy też zakupy dokonywane przez nich w Polsce, chociażby dlatego, iż nie wszystkie ceny dóbr i usług poszukiwanych przez zagranicznych odwiedzających zwiększają się identycznie do zmian kursu walutowego. Odwrotna sytuacja występowałaby w razie zwiększania się wartości polskiej złotówki.
Popyt turystyczny pojawia się przy osiągnięciu przez potencjalnych turystów odpowiedniego poziomu dochodów. Poniżej tej granicy może występować tylko naturalna konsumpcja turystyczna.
Naturalna konsumpcja turystyczna jest to takie uprawianie turystyki, które nie wymaga w zasadzie żadnych dodatkowych wydatków i dokonuje się w ramach wydatków na codzienne utrzymanie w miejscowości stałego zamieszkania. Można sobie wyobrazić w naturalnej konsumpcji turystycznej taką sytuację, jak wyjazd wakacyjny z dziećmi do rodziny na wieś w celu pomocy w pracach żniwnych czy też wycieczka mieszkańca Warszawy do Kampinosu z suchym prowiantem.
Popyt potencjalny oznacza pragnienie nabycia określonych usług turystycznych bądź gotowego produktu turystycznego w postaci wycieczki krajowej, czy zagranicznej, nie poparte możliwościami dochodowymi. Z tej grupy konsumentów zawsze rekrutują się kategorie nowych turystów. Inwencja organizatorów podróży w kwestii nowych form turystyki, niższych cen, a także popierania turystyki socjalnej, związanej z dofinansowaniem konsumpcji turystycznej, zapewnia włączenie się w nurt turystyki przynajmniej pewnej części tej grupy potencjalnych turystów.
Popyt efektywny, albo realny, jest to taki popyt, przy którym pragnienie nabycia określonych produktów turystycznych opiera się na posiadaniu odpowiedniego ekwiwalentu. Spotykamy się także z pojęciem „pierwotnego popytu turystycznego”, czyli ukształtowanego już w zamiarach gospodarstwa domowego, oraz po-
49 Cyt. za J. Altkom: op. eit,, s. 23.
50 M. Troisi: op. cit,, s. 25.
60