I U» ft /ii|mN|Mt<|jirowitnlt' lut yMycznc
wiedzanym przez turystów ccii (rum mogą być: PtnyJ (I >/.ieliiiea Łacińska), Praga (Starć Mćsto i Mała Struna), Wiedeń (rejon wewnątrz Kingu) lub Kraków (Stare Miasto), /daniem S. (ia/.illo |I981J, zajmującego sic lo/.inicszczeniem resturacji i barów w Quebeeu (Kanada), zwiększona koncentrat ja zakładów żywieniowych w najstarszej części miasta jest związana z obecnością zabytkowych budowli, atrakcyjnym pod względem krajobrazowym położeniem na wysokim brzegu rzeki Świętego Wawrzyńca, znaczeniem symboliczno-kulturowym oraz niepowtarzalną atmosferą, na którą składa się współwystępowanie na niewielkim obszarze licznych obiektów kulturalno-rozrywkowych, muzeów, galerii sztuki, eleganckich sklepów, siedzib dużych przedsiębiorstw, banków, hoteli itp.
Jedną z cech charakterystycznych dla współczesnej gastronomii w krajach wysoko rozwiniętych jest gwałtowna ekspansja w Europie i Ameryce Północnej zakładów oferujących potrawy kuchni etnicznych (narodowych). Początkowo były to głównie restauracje włoskie, francuskie i greckie (rzadziej hiszpańskie i węgierskie), nieco później pojawiły się restauracje i jadłodajnie z kuchnią arabską, turecką i północnoafrykańską (w Stanach Zjednoczonych restauracje meksykańskie) oraz chińską, natomiast w ostatnich latach można zaobserwować gwałtowny rozwój restauracji indyjskich, wietnamskich, indonezyjskich (zwłaszcza w Holandii), tajlandzkich i brazylijskich. Ich występowanie jest ściśle związane z dużymi skupiskami imigrantów (początkowo powstawały one w dzielnicach, gdzie były skupione mniejszości narodowe), aczkolwiek z racji egzotycznych potraw (często relatywnie tanich), oryginalnego wystroju wnętrz i dodatkowych atrakcji (muzyka, obsługa w strojach narodowych, możliwość nabycia wyrobów rękodzieła itp.) Ml one chętnie odwiedzane przez turystów. Obecnie w większych miastach eu-lopejskich i północnoamerykańskich restauracje i inne zakłady gastronomiczne specjalizujące się w daniach kuchni etnicznej są coraz częściej lokalizowane w dzielnicach centralnych i rejonach chętnie odwiedzanych przez turystów. Tak jest np. w Hadze (Holandia), gdzie kuchnia etniczna jest reprezentowana przede wszystkim w lokalach rozmieszczonych w historycznym centrum miasta oraz w położonej nad morzem turystyczno-uzdrowiskowej części dzielnicy Schevenin-gen (ryc. 12).
6.4. USŁUGI TRANSPORTOWE I KOMUNIKACYJNE
Transport i komunikacja są jednymi z głównych działów gospodarki i mają decydujący wpływ na jej funkcjonowanie, lecz w odniesieniu do sektora turystycznego zadaniem transportu jest zapewnienie turystom dostępu do odwiedzanych prze z nich miejsc. Obok linii kolejowych, szos, szlaków żeglownych (morskich i śródlądowych) oraz lotniczych, w obsłudze ruchu turystycznego ważną rolę odgrywają szlaki turystyczne (np. piesze, kajakowe), koleje linowe, wyciągi narciur-sku* iip. Poza szlakami, klóiymł pi/rmlcs/r/ają się turyści, na bazę komunikiicy|»»| składają się stacje i przystanki kolejowe ma/ autobusowe, porty morskie i rzt*czm\ n także lotniska.
Itilu-lii 16. Środki transportu wykorzystywano przez turystów niemieckich na poczi|!kii liii łl/lewlęt* <l/icsii|tych (%)
.Środek transportu |
Urlopy krótkoterminowe (do 3 , dni) |
Urlopy długoterminowe (ponad 4 dni) |
Odwiedzanie krewnych i znajomych |
Podróże w sprawach służbowych |
Ruam |
Samochód prywatny |
51,:'"' |
44 . ^ |
, 60 |
38 |
43 |
Samochód wynajęty |
1 |
3 : |
\2 |
4 |
2 |
Samolot rejsowy |
■ r-;:r |
15 |
40 |
19 | |
Sumolot czarterowy |
3 ' |
5 |
6 |
14 | |
1’ociug |
10 |
$ :H'i |
20 |
9 |
U |
Autokar lub autobus |
28 |
19 |
10 |
11 |
19 1 |
Prom morski |
12 |
4 |
7 |
1 | |
Siatek wycieczkowy |
3 |
2 |
1 |
2 |
/mmIIo: C. Kuchlbauer [1993, 167],
I 'wnj'11: biutaniami objęte zostały osoby powyżej 15 lat, które mogły udzielić co najwyżej 2 odpowiedzi.
Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli 16 można zauważyć, żc po s/cY.cgólne rodzaje wyjazdów turystycznych i rekreacyjnych są związunc z wyko t/ystywaniem różnych środków transportu. Podczas wyjazdów krótkoterminowych t liartiklerystyczne jest np. korzystanie przez turystów z własnego samochodu om# autokaru lub autobusu, podczas gdy przy wyjazdach długoterminowych zmtc/enłe tych środków transportu maleje, wzrasta natomiast znaczenie przelotów samolotu mi czarterowymi i rejsowymi.
l)o połowy XIX w. turyści przemieszczali się przede wszystkim pieszo, kun nu (wierzchem lub wozami) i transportem wodnym. W okresie kilkudziesięciu nu •tlępnycli lat podstawowe znaczenie dla ruchu turystycznego miał transport kole |uwy, a poczynając od pierwszej dekady XX w. również transport drogowy, W la lach pięćdziesiątych coraz więcej turystów zaczęło korzystać z transportu lolni-* /ego. Przełomem było wprowadzenie do lotnictwa cywilnego samolotów z silnikami odrzutowymi (co pozwoliło skrócić czas przelotu i wydłużyło zasięg samolotu w). a następnie (w latach siedemdziesiątych) samolotów szerokokadlubowych, cu umożliwiło skrócenie załadunku i wyładunku bagażu na lotniskach oraz pozwoliło zabierać nu poklml więcej pasażerów. Zwiększono również liczbę miejsc pasażerskich w samolotach Wprowadzone jeszcze w l%7 r. samoloty Iłoeing 7.17