ekonomika (207)

412

U ńalltyka transportowa I problemy Integracji...

^{1 w Mrz}łdzaniu ruchem lotniczym wpłynie na obniżenie uciążliwości dla otoczenia. Do podstawowych kierunków rozwoju systemu portów lotniczych zaliczono*”:

•    modernizację i rozbudowę infrastruktury polskich portów lotniczych, wyprzedzającą wzrost popytu, tak aby nie ograniczać rozwoju rynku lotniczego, poprawić dostępność transportu lotniczego i zlikwidować izolację niektórych regionów; w pierwszej kolejności wykorzystywana będzie istniejąca infrastruktura, a dopiero po jej wykorzystaniu rozpoczęty zostanie program jej rozbudowy;

•    poprawę regionalnej i lokalnej dostępności portów lotniczych, ze szczególnym uwzględnieniem aglomeracji (drogi i transport publiczny, w tym koleje), co wymaga powiązania długofalowych planów rozwoju infrastruktury lotniczej z planami zagospodarowania przestrzennego kraju i regionów;

•    włączenie sieci lotnisk w sieć krajową i unijną transportu intermodalnego, zapewniającą należną rolę portów lotniczych w europejskich korytarzach transportowych, a także w relacjach wschód - zachód i północ - południe poza granicami poszerzonej Unii.

W Polsce funkcjonują 4 duże handlowe porty morskie: Gdańsk, Gdynia, Szczecin i Świnoujście, zaliczone do Transeuropejskiej Sied Transportowej (TEN-T). Niezadowalający jest stan infrastruktury dostępu, zarówno od strony morza, jak i lądu, co powoduje wydłużanie czasu operacji ładunkowych w transportowych łańcuchach lądowo-morsłdch, wyższe koszty wykonywania usług i ograniczenie asortymentu obsługiwanych ładunków. W obsłudze polskich portów morskich dominującą pozycję zajmuje transport kolejowy. Wszystkie porty mają połączenia kolejowe z resztą kraju. Natomiast bezpośredni dostęp do portów dla ciężkiego transportu samochodowego jest niewystarczający, czego wynikiem jest nadmierne obciążenie infrastruktury transportowej miast portowych. Transport wodny śródlądowy odgrywa tu niewielką rolę, obsługując porty Szczecin i Świnoujście. Wzrost znaczenia tej najbardziej ekologicznej gałęzi transportu nastąpi w dłuższej perspektywie, m in. w wyniku realizacji programu dla Odry 2006, co doprowadzi do podwojenia przewozów żeglugą śródlądową, poprawy gospodarki wodnej oraz zwiększenia bezpieczeństwa przeciwpowodziowego⁵".

⁵³⁷    Polityka transportowi* państwa na lat* 3006—2025.... op cit.

⁵³⁸    Strategia rozwoju infrastruktury.... op. cit.

Polityka transportowa państwa na lata 2006-2025 (PTP) została opracowywana przez Ministerstwo Infrastruktury w 2005 roku”*. Zgodnie z praktyką większości krajów Unii Europejskiej, polityka transportowa powinna być zaakceptowana przez organ ustawodawczy (Sejm), wytyczając kierunki działania władz wykonawczych i stwarzając warunki dla działania samorządów. Do tej pory w Polsce nie było to takie oczywiste, gdyż poprzednie dokumenty o randze .polityki transportowej' były zatwierdzane przez Radę Ministrów, a nie przez parlament. Formułowanie dokumentu politycznego, jakim jest polityka transportowa państwa, przez parlament powinno być częścią procesu planowania strategicznego w państwie, w tym przyjmowania założeń kolejnych narodowych planów rozwoju (NPR). Opracowując PTP skoncentrowano uwagę na sformułowaniu celów rozwojowych i wskazaniu sposobów ich osiągania, zarówno w ujęciu całego sektora transportu, jak i dla poszczególnych jego gałęzi, zadania szczegółowe zaś ujęto w równolegle opracowanej narodowej strategii rozwoju transportu na lata 2007-2013 (rys. 12.4).

Rys. 12.4. Dokumenty strategiczne w kształtowaniu polskiego transportu Źródło: J. Pasek: Dalsze prace nad dokumentami strategicznymi u> dziedzinie transportu. Ministerstwo Infrastruktury. http-y/www.mi.gov.pPprezenlacjt/)ednostla/9/dokumentyA)9.jaroslaw_pasek_prezentacja.ppt z 07.092005.

⁵³⁹ Polityka transportowa państwa na lata 2006-2025.... op. dl.