Na obrotnicy wysięgnika ładującego zabudowane są przenośniki nor, malnej konstrukcji. Urobek dostaje się z przenośnika koła naczyniowego przez kruszarkę na przenośnik w osi obrotu koparki i dalej na przenośny ładujący. Wreszcie przez obrotową zsuwnię załadowczą 33 zostaje zrzucą ny na przenośnik poziomowy. Końcówka wysięgnika ładującego może być zwodzona w płaszczyźnie pionowej za pomocą mechanizmu podnoszeń-34. W przenośniku ładującym koła naczyniowego zabudowane jest w od powiednim miejscu w ciągu dolnym, śrubowe urządzenie napinające 33 obsługiwane ręcznie. W miejscach nadawy taśma gumowa oparta jest na ogumionych krążnikach nośnych. Na wysięgniku w pobliżu wysypt umieszczone jest stanowisko operatora 36 zawieszone w ten sposób. żt w dowolnym położeniu utrzymuje się ono wraz ze zsuwnią poziomo. Z tego stanowiska steruje się podwoziem wsporczym urządzenia ładu-jącego, mechanizmem podnoszenia końcówki wysięgnika i mechanizmem obrotu zsuwni załadowczej oraz obserwuje się załadunek przenośnika.
Zwałowarki i koparki wielonaczyniowe są przystosowane do zasilania prądem zmiennym trójfazowym, wysokiego napięcia. Najczęściej stosuję się napięcie 6 kV, ale dla rozległych odkrywek bardziej ekonomiczne jest stosowanie napięcia 30 kV. Maszyny mają własne stacje transformatorowo--rozdzielcze, z których zasilane są poszczególne silniki napędowe. Silniki robocze pracują na napięciach 500 lub 380 V, a oświetlenie zasilane jest napięciem 220 V. Mechanizmy jazdy, obrotu nadwozia i niektóre inne napędzane są silnikami prądu stałego przez układ Leonarda.
Wszystkie mechanizmy koparki napędzane są oddzielnymi silnikami. W celu racjonalnego wykorzystania energii koparka ma urządzenie do kompensacji mocy biernej (poprawa cos <p). Silniki sterowane są za pomocą styczników z kabin operatorów, z wyjątkiem silników pras smarowniczych, które są włączane i wyłączane wraz z silnikami napędowymi odpowiednich zespołów maszynowych. Dla uniknięcia nagromadzenia się urobku na przenośnikach przewidziana jest blokada elektryczna między przenośnikami a kołem naczyniowym, która zezwala na włączenie tylko w następującej kolejności: przenośnik załadowczy, przenośnik pośredni ewentualnie kruszarka, przenośnik koła naczyniowego, koło naczyniowe. Zatrzymanie całej maszyny w razie potrzeby można uzyskać za pomocą kilku wyłączników awaryjnych, zainstalowanych na podwoziu i nadwoziu. W razie nadawania urobku na przenośnik poziomowy przez wózek załadowczy należy włączyć również i ten przenośnik do układu blokady.
W koparkach kołowych cięższego typu, bczwysuwowych (rys. 2.6) koło naczyniowe 1 umieszczone jest na wysięgniku 2 z jednej strony podpartym przegubowo na podwoziu koparki w punkcie A, a z drugiej strony za pomocą trójkątnego ustroju stalowego, podwieszonym cięgnami zwodzącymi 3 na wysięgniku zwodzenia 4. Po dolnym pasie tego wysięgnika przemieszcza się wózek 5, napędzany mechanizmem zwodzenia 6, umieszczonym bezpośrednio na wózku. Do wózka 5 przymocowane jest cięgn° zwodzące 3, a z drugej strony przez układ wielokrążków 13 podwieszony jest do niego odciążająco w formie przeciwciężaru żuraw montażowy ' jeżdżący po górnym pasie wysięgnika zwodzenia. Żuraw przemieszcza sfó w czasie unoszenia koła naczyniowego zgodnie z ruchem wózka 5. Wózek przesuwa się po dolnym pasie wysięgnika wskutek zazębiania się zębników 11 na ostatnim stopniu mechanizmu jazdy z ułożonymi na dolny111 pasie wysięgnika zębnicami 12. Skrajne położenie wózka zaznaczono n* rys. 2.6. Przenoszenie urobku od koła naczyniowego na przenośnik 8 od'
Rys. 2.6. Koparka kałowa bezwysuwowa WK 1250 [232]