Grobler6

Grobler6



158


II. Struktur-----


Para redukcyjna


Zdanie


dwustronnie

redukcyjne


Łańcuch

redukcyjny



Q - „rozpuszcza się", R ~ „rozpuszczalny”. Wówczas powyższe zdanie redukcyjne częściowo definiuje własność dyspozycyjną ) rozpuszczalności, mówiąc, że gdy przedmiot x zostanie zanurzony! w wodzie i następnie będzie się rozpuszczał, to jest rozpuszczalnymi Zdanie to jednak nic nie mówi na temat ewentualnej rozpuszczalno-^ ści przedmiotów nigdy niezanurzonych w wodzie ani takich, której zanurzone w wodzie, nie rozpuszczają się.    ;.|śj

Gdy do powyższego zdania dołączymy odpowiednie zdanie !


dla -iR:


otrzymamy tak zwaną parę redukcyjną dla predykatu R. Para re-d u k c yj n a mówi, w jakich okolicznościach przedmiotowi x można przypisać własność dyspozycyjną R, a w jakich można mu jej odmo-!


wić. Para redukcyjna jest częściową definicją predykatu R, ponieważ:!



pozwala rozstrzygnąć, czy przedmiot x ma własność R, czy jej ma, tylko wtedy gdy spełniony jest warunek: [P(j:)AO(x)]v[S(x)An Dopełnienie zbioru spełniającego ten warunek nazywa się obszar nieokreśloności predykatu R, ponieważ dla x, które tego wami nie spełniają, odpowiedź na pytanie, czy x posiada własność R, nie, jest nieokreślona.


W szczególnym przypadku, gdy 5 = P i T = -iQ, otrzymujemy zwane zdanie dwustronnie redukcyjne:


(Vx){P(x) - [Q(x) «-» /?(*)]}.


W przykładzie z rozpuszczalnością mówi ono, że gdy przedmii


zostanie zanurzony w wodzie, jest rozpuszczalny wtedy i tylko wtt


gdy się rozpuszcza. Znowu to zdanie jest częściową definicją rozpv czalności, pozwala bowiem rozstrzygnąć, czy przedmiot x jest rozpę


czalny, czy nie, tylko wtedy gdy zostanie on zanurzony w wodzie.


Para redukcyjna (lub zdanie obustronnie redukcyjne), w które


jest terminem teoretycznym, a P, Q, S i T terminami obserwacyji mi, dostarcza częściowej interpretacji empirycznej terminu R. G


pary redukcyjnej dla terminu ił dołączymy taką parę redukcyjną dla tego terminu, że poza nim pozostałe terminy w niej występujące są


'Definicje częściowe

159


jserwacyjne, otrzymamy dwustopniową częściową redukcję R do '-'rminów obserwacyjnych. Gdy i w tej drugiej parze redukcyjnej e wszystkie terminy „częściowego defirtiens” są obserwacyjne, dżemy dołączyć kolejną parę redukcyjną i tak dalej, aż otrzymamy, skończonej liczbie kroków, tak zwany łańcuch redukcyjny, h ry ostatecznie dostarcza częściowej interpretacji terminu R.

Dookreślonie

terminu

zdefiniowanego

częściowo


" Obszar nieokreśloności terminu R można zmniejszać, wprowa-aiąc kolejne pary redukcyjne. Muszą one jednak spełniać warunek, f^nie prowadzą do rozstrzygnięć sprzecznych z rozstrzygnięciami ojfonywanymi na podstawie dotychczasowych par redukcyjnych, iarę postępu nauki obszar nieokreśloności terminów teoretycz-ęh powinien się systematycznie zmniejszać. W szczególności rzykładowe zdanie obustronnie redukcyjne częściowo definiujące zpuszczalność ma kłopotliwie rozległy obszar nieokreśloności. Jak ważył Camap, jeżeli wyciągniemy zapałkę z fabrycznie nowego ;'delka zapałek, potrzemy ją i doszczętnie spalimy, nie będziemy dgli orzec na podstawie zdania, o którym mowa, czy była ona żpuszczalna, czy nie. To zaś nie daje się pogodzić z naszą intuicją clukcyjną. Problem można rozwiązać, uzupełniając przykładowe ąnie redukcyjne warunkiem, wedle którego każde dwa ciała Jednakowej strukturze chemicznej są bądź oba rozpuszczalne, bądź ^'nierozpuszczalne. Na tej podstawie próba rozpuszczenia jednej :apałki rozstrzyga kwestię rozpuszczalności wszystkich (podobnych d niej) zapałek świata.

Kłopoty z regularn i korespondencji


''Zadanie dostarczenia częściowej interpretacji dla teoretycznej "ęści teorii Carnap30 później powierzył regułom korespondencji -or. rozdz. II, p. 2), nie przesądzając ich ogólnej formy. Łańcuchy redukcyjne można uznać za szczególny przypadek reguł korespon-encji. Koncepcja częściowej interpretacji ostatecznie upadła między nhymi na skutek niejasnego statusu reguł korespondencji. Jeżeli ależą one do teorii, to każda zmiana reguł korespondencji, na

jfzyklad wprowadzenie nowej pary redukcyjnej w celu zmniejszenia obszaru nieokreśloności jakiegoś terminu, jest zmianą teorii: przysparza jej nowych twierdzeń. Jeżeli zaś reguły korespondencji nie ależą do teorii, to zdania teoretyczne nie mają żadnej interpretacji apirycznej. Żeby bowiem zdanie teoretyczne z teorii miało inter-ML____

Żob. R. Camap, The Methodological Character of Scientific Concepts, dz. cyt.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCF20090514027 158 II. Struktura nauki O = „rozpuszcza się”, R = „rozpuszczalny”. Wówczas powyższe
Grobler7 140 II. Struktura nauki ną T nazywa się zbiór konsekwencji logicznych pewnego zbioru zdań
Grobler8 142 II. Struktura nauki nic nie znaczy, dopóki jego symbolom nie zostanie nadana tak zwana
Grobler1 148 II. Struktura nauki w ten sposób błędne: ustalają one znaczenie danego terminu na zasa
Grobler3 152 II. Struktura nauki Uteoretyzo wanie pomiaru Wyraźnie to widać, jeżeli wziąć pod uwagę
Grobler5 156 II. Struktura nauki wagi skręceń i „zważenia” Ziemi"26. Z punktu widzenia operacj
Grobler7 160 II. struktura nauki;: pretację empiryczną, muszą istnieć jakieś zdania obserwacyjne te
Grobler8 162 II. Struktura nauki :-? dziedziny przedmiotowej. Pewne elementy dziedziny mogą wykazy-
Grobler0 166 II. Struktura nauki Lewisa semantyka możliwych światów i
Grobler2 170 II. Struktura nienia choćby zmiany odległości spadającego ciała od środka Ziemi prowad
Grobler3 172 II. Struktura nauki
Grobler4 174 II. Struktura nauki spełnione) ceteńs pańbus. Głosiła bowiem, że na ramię prostopadłe
Grobler5 176 II. Struktura nauki mapa terenu. Reprezentacja może być mniej lub bardziej dosłowna, c
Grobler7 180 II. Struktura nauki czyli każdy element Mpp jest podmodelem, „warstwą" jakiegoś e
Grobler2 190 II. Struktura nauki nały obserwacyjne, nawet przetworzone, mogą w ogóle nie docierać d

więcej podobnych podstron