MG!77

Po jej przekształceniu otrzymuje się wzór, na podstawie którego wyzna, się współczynnik czułości

(4.49)

R e

Tak więc do określenia współczynnika czułości k jest potrzebna znajomo^ względnej zmiany oporu tensometru oraz wielkość odkształceń podłoża, _na którym jest naklejony tensometr.

Rozpatrzona będzie teraz belka pryzmatyczna swobodnie podparta o długo, ści L, obciążona na końcach ciężarami Q (rys. 4.10a). Przy takim obciążeniu belka między podporami jest tylko zginana momentem gnącym M = n_Q Tak obciążony fragment belki odkształca się w łuk o promieniu p₀, określonym wzorem

1 M

(4.50)

gdzie:

El - sztywność belki na zginanie.

a

^a> a

b)

a

L

a

M

M

M = Ol a

Ryt. 4.10

A-A

b

Promień ten można wyznaczyć również z zależności geometrycznej, mianowicie (rys. 4.10b)

■s

(4.52)

gdzie:

f - ugięcie (strzałka ugięcia) w połowie rozpiętości belki.

Odkształcenie skrajnych włókien rozpatrywanego fragmentu belki określa się z prawa Hooke’a

o Ml    .....

• ⁽⁴⁵³⁾

gdzie:

— wskaźnik na zginanie przekroju belki.

Przy założeniu, że belka ma przekrój prostokątny bxh, można powyższy _Wzór doprowadzić do postaci

e = ±

fh_ „ .4fh

(4.54)

Tak więc mierząc ugięcie np. czujnikami zegarowymi można wyznaczyć odkształcenie e skrajnych włókien belki, które jest stałe na całej długości belki między podporami.

Doświadczalny wzór na współczynnik czułości tensometru przyjmuje ostatecznie postać

(4.55)

. _ &R _ Q ARIR R 4//t " ^P /    ’

gdzie:

(4.56)

Jak wynika z tego wzoru, pomiar współczynnika czułości tensometru opisaną metodą jest uniezależniony od stałych materiałowych belki.

4.2.2. Analiza doświadczalna

Na rys. 4.11 przedstawiono stanowisko badawcze do wyznaczenia współczynnika k tensometrów. Stanowisko składa się ze stalowej belki o przekroju bxh, swobodnie symetrycznie podpartej na sztywnym stojaku. Na górnej i dolnej powierzchni belki są naklejone dwie pary tensometrów, dla których zo-

115