Rodzina w religiach i kulturach świata 25.10.2012
Tradycja Mehendi
Zazwyczaj dzień przed ślubem dłonie i stopy panny młodej dekorowane są
tradycyjnymi tatuażami z henny , zwanymi "mehendi"
Mehendi jest hinduskim zwyczajem dekorowania dłoni i stóp panny młodej
skomplikowanymi wzorem ze sproszkowanych liści henny
Stanowi on bardzo popularny element hinduskiej ceremonii ślubnej. W ukrytym
odczytywaniu znaczeń czerwonawy kolor henny ma przynieść szczęście w
małżeństwie
Uroczyste przekazanie panny młodej
Rano w dniu ślubu przeprowadzane są rytuały ablucji, które obowiązują zarówno
pannę jak i pana młodego, a dokonywane są w ich rodzinnych domach., ciała
nowożeńców zostają namaszczone kurkumą pastą drewna sandałowego i olejkami
które oczyszczają ciała zmiękczając skórę oraz czynią ja aromatyczną. Następnie
młodzi poddawania są kąpieli przy śpiewie mantry;
Panna młoda oczekuje wybranka w udekorowanym kwiatami namiocie
Najczęściej damskim strojem ślubnym jest bogato zdobione zazwyczaj złotymi
nićmi sari. Sari jest tradycyjnym strojem hinduskim nędącym długim bo a 5-6
metrowym nie zszytym pasem tkaniny bawełnianej lub jedwabiu. Istnieje wiele
sposobów zakładania ubioru pośród których najpopularniejszym jest zawijanie i
drapowanie cząśći mateiału talii dzięki czemu zakrywane sa nogi natomiast druga
część materiału przerzucona zostaje przez ramię zakrywając piersi.
Sari bawełniane ozdobione jest na brzegach kolorowym pasem. Kosztowne i
odświętne sari, najczęściej wykonywane jest z jedwabiu przetykanego metalowymi
, często drogimi nićmi, Sari najczęściej ubierane jest na halkę oraz którą
bluzeczkę z niewielkimi rękawkami znaną Choli.
Natomiast tradycyjnym strojem męskim jest dhoti. Składa się on z odpowiednio
upiętego w pasie , 4,5 metrowego kawałka bawełnianego lub jedwabnego materiału
o szerokości 1m. dhoti zazwyczaj jest jasne w kolorach od białego po żółty.
Obecnie bawełniane dhoti jest prawie wyłącznie używane przez biedotę te droższe
noszą wyżsi w społeczeństwie.
Tak odświętnie ubrany pan młody prowadzony jest w orszaku weselnym do domu
weselnego
W zależności od statusu społecznego pana młodego może on poruszać się rożnymi
środkami transportu
Maharaja porusza się na słoniu zaś klasa średnia koniem ,
Natomiast ojciec panny młodej wita przyszłego zięcia na progu swego domu
napojem z miodu i zsiadłego mleka
Zaślubiny
Pod baldachimem zwanym mandapa zasiadają obok siebie przyszli małżonkowie .
początkowo oddzieleni są zasłoną, którą jest powoli odsłaniana przy wtórze
modlitw odprawianych przez bramina
Przy ceremonii ślubnej odprawia się pudźę i jedźnię oraz odmawia modlitwy.
Pudża jest praktyka religijną składającą się z kilku elementów: ustawienia
posążka bożka lub swiętego, następnie odmawia się modlitwę lub krotko medytuje,
po której wierny sklada ofiarę z owoców, słodyczy lub kwiatów. Pudży towarzyszy
palenie kadzidełek oraz potrząsanie dzwoneczkami. Odprawianie pudży ma na celu
zwiększenie cech sattwicznych czyli czystych i dobrych a także rozwijanie
mądrości oraz rozwój bhakti, czyli głęboko oddania się bogu
Jadźna natomiast jest formą składania ofiar
Następnie ojciec panny młodej uroczyście oddaje swoja córkę panu młodemu który
składa przyrzeczenie uczciwości w trzech tradycyjnych celach życia : pobożności
bogactwa i rozkoszy. Wówczas mężczyzna trzymając kobietę za rękę wypowiada
następująca formule pochodząca z Rygwedy: " biorę twoja rękę na dobry los, abyś
ty wraz ze mną jako twoim mężem dożyła późnej starości. Bogowie bhaga, arjaman,
sawitar i purndha dają mi ciebie jako gospodynie domu
Panna młoda stawia stopę na kamieniu który został przyniesiony przez rodzine
pana młodego a symbolizuje stałość. Młoda para składa sobie przyrzeczenia oraz
obdarowuje się nawzajem girlandami pierścionkami
Po przysiędze składana jest ofiara z topionego masła i ryżu
Następnie panna młoda wsypuje do ognia ziarnka ryżu u razem z panem młodym
stawia pierwsze siedem kroków nazywanych saptapadi wokół świętego ognia
Kroki te symbolizują: pokarm , siłę, bogactwo, szczęście, potomstwo, pory roku,
przyjaźń
Po spacerze młoda para zostaje uznana przez zgromadzonych za małżeństwo, młodzi
składają obietnice wierności i wzajemnej opieki a na znak zawartego małżeństwa
mąż zakłada zonie naszyjnik oraz smaruje jej wlosy czerwonym proszkiem
Ceremonia ślubna kończy się błogosławieństwem rodziców pana młodego oraz
obrzuceniem młodej pary kwiatami przez zebranych gości którzy życzą im
szczęścia oraz długiego życia po czym rozpoczyna się huczne wesele
Część oficjalna trwa łącznie ok 7h i oprócz małżonków uczestniczą w niej tylko
członkowie ich najbliższej rodziny. Pozostała część zaproszonych na uroczystość
gości urządza w tym czasie wesele.
Małżeństwo w buddyzmie
Porównywa jest ilość wiernych w buddyzmie i hinduizmie. !!!!! jest młodszy od
hinduizmy, ponadto hinduizm nie ma założyciela
Symbol buddyzmu dharmaćakra "koło prawa". Koło to ma 8 szprych symbolizują
szlachetna ośmioraką ścieżkę.
Ogólna charakterystyka
Buddyzm jest najstarsza znana religia misyjma. Religia uniwersalna oraz system
filozoficzny, niekiedy nazywany jest "religia likwidacji ludzkiego cierpienia"
lub "religia bez boga" (nieteistyczna).
Buddyzm narodził się na pograniczu Indii i Nepalu w VI w przed Chrystusem.
Wyrósł z hinduizmu w na bazie kontestacji rytualizmu wedyjskiego i supremacji
warstwy kapłańskiej (bramini).
Zalożyciele:
Siddhartha Gautama z klanu Śakjów, stąd przydomek Śakajamuni 560-480 r. p.n.e.
Później nazywany Buddą
Budda w językach palijskim i sanskrycie oznacza "przebudzony"
W wieku 29 lat, zniechęcony do życia świeckiego, porzucił dom i rodzinę i
podjął żywot wędrownego ascety.
Poszukiwanie wyzwolenia z kręgu wcieleń
Lata surowych umartwień ani nauki napotkanych mistrzów nie zdołały doprowadzić
go do ostatecznego wyzwolenia
Zrezygnował wiec rygorystycznego ascetyzmu na rzecz umiarkowanej drogi
pośredniej podjął długotrwałą medytacje
Ok 525 p.n.e. w podczas najwyższego stopnia medytacyjnego skupienia (samadhi)
osiągnął poznanie przyczyny cierpienia i sposobu jego przezwyciężenia. Przez co
dostąpił najwyższego "oświecenia" (bodhi)
Po osiągnięciu oświecenia wygłosił kazanie w Sarnath koło Benaresu (waranasi) i
rozpoczął działalność wędrownego kaznodziei i misjonarza gromadząc wokół siebie
grono uczniów
Koniec życia:
Budda umieral w pozycji lezacej z cialem ulozonym wzdłuż osi polnoc-poludnie na
prawym boku z twarza zwrocona na zachod w noc wiosennej pełni księżycowej
Ciało buddy owinięto w całuny umieszczono na stosie i skremowano
Pozostalosci uznano za relikwie i rozdzielono na 8 czesci
Zlozono w kurhanach zwanych stupa, o kosmogonicznym znaczeniu
Kierunki w buddyzmie
Hinajana
maly wóz (therawada ) 38%