skanowanie0014

196 OD FENOMENOLOGU DO EGZYSTENCJALIZMU

ciu”?, Lós, który właśnie.:; jemu|||^^

wszystko. Goś jak przeeźude^|ó|S8U: dźwięczy 'W, słowach, jegoj

i mam ^

^:;.,i ŁM, | ■¹;.'

• ■ Wr-|i 'r    a-ł i-

\; i" ' ,‘111)1 :;'■ t.J $'$-%.ii$$:4M«

■ A przecież ^poezja jestj zajęć”, ńęiaetó ■uspokoić,; jmśtkęj

należy do Istoty' poezji jako;''dóiinafyo' ^ry;iwf jaim ^    ’■

poeta mó^łby||:dokonaó:;tegp;1riajh^ebei^eó^^sz^g^:d2ie^;:i|strycK go poteni, jeśliby nie był %^w^rżueony” ^(ETHtfedokles; III,' lt)l)' z pospolitości dnia i osłaniany -prż e d nią>. pozorem¹ nieszkodliwości swego zajęcia? . WKMI^feii . If |

Poezja wygląda jak gra/ja0teedeż nią.nie jest. Gra zespala wprawdzie ludzi, ale tak, że--każdy z nich zapomina przy niej o sobie. Tymczasem w poezji>óżiow|ek jest skupiony na podstawie•; swego, istnienia. Uspokaja się^ml^y;.,ale nie.- pozornym spokojem bezczynności i pustki myślo^Ó^    * beż granic, w któ

rym żywe są wszystkie siły i związki (por. list dó brata z 1 Stycznia 1799, III, 368 n.).

Poezja wydaje się nierzeczywistością 1 snem, w zestawieniu z namacalną i głośną rzeczywistością, w której na pozór jesteśmy zadomowieni. A przecież jest,’, odwrotnie. ^ rzeczywista • jest -opowieść poety i zadanie,! któZ^p®^^iijeb!Ó%'^:sw3^i: ibytówaiiiem.. Jasno to widząc mówivPahtnĆaM^birżyjjaćió^;1(ó|fempedóklesie):I

Życie, my, inni, t iĆstfelmyMyilo.i

Zdnjo się tCclyi 'ŻĆ^!

dtlif

przybiork na

stoi modno na'¹ ziemi.-;

mocnym¹ ugruntowywaniem!^! |

Znpownó*; wszelkie stanowienlel jest dtziełet^|'swc^ó^Htfoi^ derlin słyszał, jak mówióno:.v^Swobodni’:jak.j jt&kółkijibił&ćie,: poocll” (IV, 168). Ale swbboda^^nie?jest':nic2^'!;M%.-ogrlml(^tfąv: samowolą ani kapryśnjhnf pr^gmidm®^): :swobod^/^etyf tó najwyższa konieczność., -* • “■ Poezja,-jako stanowienie bycia, ograniczona jest w dwojaki sposób. Dopiero mając;Ina' oku to najbardziej wewnętrzne jej prawoj tijmi^iiiy istotf:póeźji jako całość.

^:    Twórczość poetycka ]jest piei^otnym .nazjrwaniem bogójw. Moc

n&^wStó    poety dopiero ; Wtedy, gdy bo-

: g&wie;sami. mówią    -mówią bogowie? i I

m

I|Znaki Są I

(IV, ■! 35). ■    _r ; J

j§ ii    4    : 4^S-f; t0f1.

:J."OpóM    znaki, by przekazań! je dalej j\v swój

lud? ĆżSWif ć|fro {^eik^i^ltylkb bićrze, ale ? i. , da je';P jiiż - w„ ^pierwszej    to,; co spełnionej i śmiało ujmuje

je Słowem, by wieścićl1;o4eo się ’ jeszcze nie ziściło. Tak

t ...leci śmiały duch, jak orzeł :    '    !

Przed : burzami, prorokując przed Swymi nadćhodzącymi bogami (IV, 135).

; Stanowienie bycia ograniczone jest znakami bogów. A; jednocześnie słowo; jpóetyjjeśii_;.tylko wykładnią „głosu ludu”. Tak właś-['nie.' nazywa]Hdtóęrmi|_;.'opk)wieśęi,.; przechowujące pamięć ludu ó" przynależności'j do ’• całości bytu. Często jednak głos-ten sam i?n{ilknie"ii ^słabnie'.! _tŃie imoże on w ogóle samodzielnie wypowie- • ■ d&efrieg^    ; wykładni. ;^ięrsz pod |tytu*

łśnfn- Głosi^Ś^^ÓŚtd^^ai^l^fzękazany w dwóch wersjach^ Różne

końcowe 4^; j tak jednak, że Ipńpe&jtają ^ińaWzĄ^    ujęciuzałcończeni^ brzmi:

;•, ■ j7“^i,r?

j&flfi^    ^Dlatego /:ze).jĆśt! pobożny' czczę, na Niebian

fwnlf; bogów¹': i- lddżi;'f$:

IfflilBr ‘ ^;żwhża j4ć7spbko jny głosi: ludu,-

11$ Jł    [spoczywa zbyt' chętniej (IV, 141).

mS^IISIIlllllllliil&iM 9■    iiii ‘ : i

Do .tegoidftigie uj^cie-k

ElmK£*a.i^oł >!;?    ^;.    ■ I ■■    ...i zapewne';.;-'. •........;

iDóbi^.są: apo^deści, bowiem są pamięcią Najwyższego, jednakże potrzeba także Jednego; 'wirttłatkii. tych świętych opowieści (IV, 144)