3582320823

Public relations, wykład 07.12.2010r.

Temat; Marketing polityczny i wyborczy.

Powinniśmy zadbać o osiągnięcie celu. O świadomości komunikowania możemy mówić dopiero wtedy gdy sprawdzimy czy nas dobrze zrozumiano.

Agenda (zdjęcia slajdów)- 1. Pojęcie marketingu politycznego- gdzie się rozwijał i miał szansę rozwoju? W tym rodzaju marketingu potrzebujemy taktyków pijam.

Gmpy docelowu- to ogół będący przedmiotem badań marketerów politycznych,

W tej dziedzinie marketingu istotą jest przekonanie do swojej koncepcji politycznej.

Zajmuje sie ona szukaniem poparcia dla polityków lub partii politycznych.

Michel Bongrand (1968)- stworzył zespół składający się z przewodniczących kampanii prezydenckich kandydatów z różnych krajów, mający na celu wymianę doświadczeń i opinii. Miało to za zadanie udoskonalenie technik dotarcia do odbiorców. Celem wytworzenie odpowiedniego wizerunku wśród elektoratu przy jak najmniejszym zużyciu środków. Wszyscy jesteśmy uczestnikami rynku politycznego

2. W jaki sposób będziemy przekonywać wyborców?

W marketingu społecznym zmiana następuje latami i nie jesteśmy w stanie ocenić momentu wymiany wartości.

Przyczyny powstania i rozwoju marketingu politycznego:

Ojcowie założyciele Stanów Zjednoczonych, tworząc konstytucję wiedzieli, że będzie to najbardziej demokratyczne państwo świata- wybory zyskiwały coraz większy rozgłos. Partie polityczne były tworzone z myślą o jak najszerszej roli samorządu obywatelskiego. Rozwój badania technik opinii publicznej był istotny dla konsultantów i gubernatorów prowadzących kampanie wyborcze;

Do lat 50.- najważniejsza partia; lata 60.- największa waga skupiona na kandydacie traktowanym jako produkt; lata 70.- wprowadzenie różnego rodzaju technik „sprzedaży" kandydata, takich jak reklama czy PR,

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych- lata 50. i 60.

1952 r.- późniejszy triumfator wyborów, gen. Dwight Eisenhower nie był formalnie związany z żadną partią; zgodził się pomimo to kandydować z ramienia Partii Republikańskiej. W owej kampanii po raz pierwszy wykorzystano strategię o cechach strategii marketingowej-„campaign plan". Telewizja włączyła się w informowanie o kandydatach.

Osobowość Eisenhowera i jego sposób na autopromocję przeważyły. Po raz pierwszy zwracano też uwagę odbiorców dzięki krótkim hasłom, np. „I like Ike".

1960 r.- z ramienia Partii Republikanów o urząd ubiegał się wiceprezydent Richard Nixon. W roli jego kontrkandydata wystąpił John Fitzgerald Kennedy- senator bez politycznego doświadczenia. Zaproponował debatę wyborczą przeciwnikowi. Mówił podczas niej o swoich planach, podczas gdy Nixon o tym, co już zostało przeprowadzone i co będzie kontynuowane. W powszechnym odczuciu to on wyszedł ze studia jako przegrany (wrócił z dwutygodniowego pobytu w szpitalu, był blady i nie pozwolił na użycie makijażu przed emisją). Kennedy jawił się zaś jako młody, energiczny -> widzowie uznali, że nie treść wypowiedzi jest ważna, lecz zachowanie (doszło do zwycięstwa formy nad treścią za sprawą telewizji). Na prezydenta wybrano Kennedy' ego.