Przez wieki podstawową farmą organizacji była organizacja typu rzemieślniczego. Na dale piramidy organizacyjnej byli uczniowie (przyuczający się do zawodu, ich praca nie była opłacana). Wyżej znajdowali się czeladnicy (w pełni wykwalifikowani, opłacani, każdy wykonywał jeden produkt). Na czele przedsiębiorstwa stał mistrz. Organizacje działały na rynku lokalnym, przy praktycznie zerowej konkurencji.
Z czasem pojawiły się manufaktury, kilkudziesięciu- lub nawet kilkuset- osobowe grupy, na czele których stał kierownik. Niektóre z nich były międzynarodowe. Upadła zasada „jeden wykonawca - jeden produkt", wielu wykonawców wytwarzała to samo dobro.
W czasie rewolucji przemysłowej zaludnienie było dosyć gęste, pojawiały się konkurujące przedsiębiorstwa, produkujące wyższej jakości produkty po tej samej cenie, lub takie same jakościowo, ale tańsze. Powstała nauka o organizacji oraz zarządzaniu
Funkcje przedsiębiorstwa:
czynności techniczne (produkowanie)
czynności handlowe (kupowanie, sprzedawanie, wymiana)
czynności finansowe (poszukiwanie kapitału oraz obrót nim)
czynności ubezpieczeniowe (ochrana majątku oraz osób)
czynności rachunkowościowe (inwentaryzacją ustalanie cen, statystyka)
Funkcje zarządzania:
planowanie (badanie przyszłości, ustalanie programu działań)
organizowanie (powoływanie do życia organizmu przedsiębiorstwa)
rozkazywanie (powodowanie funkcjonowania personelu)
koordynowanie (łączenie i harmonizowanie wszystkich czynności i wysiłków)
kontrolowanie (czuwanie nad tym, aby wszystko odbywało się zgodnie z ustalanymi przepisami oraz
wydanymi rozkazami)
Zasada konkretności - zasada mówi, że cele organizacji musząbyć motywujące i realne, nie mogąbyć
ćli
zbyt ogólnikowe oraz niemożliwe do wykonania Wykonawca musi wiedzieć co robi. k Zasada terminowości -każde zadanie powinno mieć określony nie tylko cel, ale również termin
rozpoczęcia i zakończenia Brak takich terminów uniemożliwia koordynacje i kontrolę nad zadaniami. Zasada elastyczności - próba przewidzenia zmiany warunków w przyszłości oraz tworzenie wariantowych planów, dających wykonawcom możliwość dostosowania się do zmian.
^ Zasada optymalnego horyzontu czasowego - trzeba planować na odpowiedni czas wprzód, zazwyczaj 3 -5 lat.