3582327618

BADANIA MAKROSKOPOWE

Badania makroskopowe mają na celu określenie nazwy gruntu i niektórych jego cech fizycznych bez pomocy przyrządów. Najczęściej badania makroskopowe obejmują określenie rodzaju i nazwy gruntu, jego nazwy i barwy i wilgotności oraz zawartości węglanu wapnia. Oznaczenia i podział gruntów skalistych makroskopowo dokonuje się przez oględziny i proste próby wytrzymałościowe. Przy oznaczaniu nazwy gruntów gruboziarnistych i drobnoziarnistych należy wstępnie oddzielić grunty spoiste od niespoistych. Grunt uznaje się za spoisty, jeśli po wyschnięciu do stanu powietrzno suchego tworzy on zwarte grodki. Natomiast grunt uznaje się za sypki, jeśli po wyschnięciu do stanu powietrzno suchego stanowi on nie związane ze sobą cząstki lub grudki rozpadające się pod lekkim naciskiem. Jeśli trzeba określić czy grunt jest spoisty czy też nie, gdy próbka jest wilgotna, z gruntu tego próbuje się uformować na dłoni kulkę o średnicy 7 - B mm., jeśli kulka da się uformować - grunt można zaliczyć do gruntów spoistych, jeśli nie - do sypkich.

Rozpoznanie stopnia spoistości gruntu jego nazwy, barwy, wilgotności oraz zawartości węglanu wapnia.

1. Barwa gruntu

Jedną z cech makroskopowych gruntu jest jego barwa. Barwa w niektórych przypadkach jest wynikiem określonego składu mineralnego gruntu lub zawartych w nim domieszek. Barwę gruntu określa się na przełamie gruntu o wilgotności naturalnej. Określenie barwy gruntu może być wyrazem kilkuczłonowym, przy czym najpierw podaje się intensywność i odcień barwy, a następnie barwę podstawową, dominującą. Należy pamiętać, że grunt może zmieniać barwę po wysuszeniu. Dlatego też określa się ją w gruncie o wilgotności naturalnej, a w przypadku określenia barwy gruntu wyschniętego fakt ten trzeba odnotować.

PO DOKŁADNYCH OGLĘDZINACH NASZEGO GRUNTU BARWĘ JEGO MOŻNA OPISAĆ JAKO

IASNOŻÓŁTO-BRAZOWA 2. Próba wałeczkowania

Próba ta polega na uformowaniu ze środka większej bryły gruntu o wilgotności naturalnej, kuleczki o średnicy 7 mm, usuwając z niej ziarna żwirowe. Następnie formuje się wałeczek na dłoni, aż do momentu gdy wałeczek osiągnie jednakowa grubość na całej długości, ok. 3 mm. Jeśli wałeczek nie wykazuje spękań i nie łamie się przy podnoszeniu do w palcach do góry, zgniatamy go i rozpoczynamy formowanie kuleczki i wałeczka od nowa. Czynności te powtarza się, aż do momentu gdy wałeczek przy osiągnięciu średnicy 3 mm. Rozsypuje się lub zaczyna pękać. W czasie wałeczkowania obserwuje się : rodzaj spękań, zmiany wyglądu powierzchni wałeczka. Charakter spękań oraz wygląd wałeczka pozwala na określenie rodzaju gruntu spoistego, ( stopnia spoistości ). Próbę wałeczkowania przeprowadza się co najmniej na dwóch grudkach gruntu. Rozbieżność wyników przy założeniu, że wałeczkowa nie zostało wykonane prawidłowo, może świadczyć o niejednorodności próbki gruntu.