Dobry aktor wczuwający się w swoją rolę musi bardzo dobrze rozumieć graną przez siebie postać -> musi zanurzyć się w jej świecie i spostrzegać go jej oczami
Wg Kelly'ego ów aktor musi nauczyć się stososować system konstruktów odgrywanej postaci, na tym założeniu Kelly oparł podejście terapeutyczne nazywane terapią ustalonej roli. W tego rodzaju terapii klient (kiedyś pacjent?:]) odgrywa rolę innej osoby (osoby, która ma przeciwny system konstruktów wobec nieprzystosowawczych aspektów jej własnego systemu).
Kelly: każda ważna teoria osobowości powinna proponować metody pomagania ludziom= psychoterapię.
ZASTOSOWANIA KLINICZNE
I PSYCHOTERAPIA
Zaburzenia psychiczne to nieprawidłowe reakcje na lęk (pojęcia lęku, strachu i zagrożenia są w teorii Kelly'ego kluczowe- tak jak u Freuda i Rogersa). Jednak pojęcia te zostały zredefiniowane przez teorię konstruktów według jej kategorii.
Zaburzenia (są także definiowane w kategoriach systemu konstruktów) - dążenie do zachowania zawartości i struktury systemu konstruktów pomimo powtarzających się błędnych przewidywań lub istnienia danych podważających ich trafność. Podstawą tego sztywnego trzymania się konstruktów są właśnie: lęk, strach i zagrożenie.
Kelly: możliwym jest skonstruowanie takiego ludzkiego zachowania, które byłoby pozbawione lęku w jego najbardziej skrajnych formach.
Zaburzenia:
a) Osoba neurotyczna- gwałtownie poszukuje nowych sposobów konstruowania zdarzeń rozgrywających się w jej świecie, zawsze jakoś przezwycięża lęk
b) Osoba psychotyczna- pozornie znajduje sposób poradzenia sobie z lękiem, chce wierzyć, iż jest on skuteczny; większość z obserwatorów podważa jego trafność
Rodzaje błędnych sposobów stosowanych przez ludzi próbujących utrzymać system swoich konstruktów:
a) Problem związany ze sposobami stosowania konstruktów do nowych zdarzeń
-nieprawidłowe stosowanie-> konstrukty nadmiernie przepuszczalne lub nadmiernie nieprzepuszczalne
• nadmiernie przepuszczałny= przyjmuje prawie wszystkie nowe treści, może doprowadzić do stosowania kilku bardzo obszernych konstruktów i nierozpoznawania różnic między ludźmi i zdarzeniami; zbyt wiele rzeczy traktowanych jednakowo (podobnie: stereotypy)