1060440975

— www.ortograffiti.pl —

III. Konstrukcja jednostki terapeutycznej

Terapeuta lub nauczyciel realizujący Program w klasie trzeciej, skorzysta ze scenariuszy opartych na poniższym schemacie.

I. Czynności organizacyjno-mobilizujące

1. Rodzaj aktywności terapeutycznej: ćwiczenia kształcące umiejętność radzenia sobie w sytuacjach emocjonalno-społecznych
Cele:	Uwagi:
przygotowanie emocjonalne do odbioru nowych treści programowych, kształtowanie umiejętności rozumienia norm i zasad społecznych, integrowanie zespołu, stworzenie dobrego poziomu umiejętności emocjonalnych i społecznych, wytworzenie nawyku dbania o rozwój emo-cjonalno-społeczny.	Ćwiczenie jest ważną podstawą do realizacji pozostałych aktywności terapeutycznych. Prowadzący zajęcia ma możliwość zorientowania się, z jakimi uczuciami i motywacją dzieci przychodzą na zajęcia. Dziecko ma możliwość nauczenia się jak rozpoznać, nazwać i wyrażać swoje emocje w kontrolowany sposób. Prowadzący mu w tym ważnym procesie pomaga. Odbywa się to w klimacie bezpieczeństwa i zaufania. Prowadzący dąży do wypracowania nawyku stałej dbałości dziecka o własny rozwój emocjonal-no-społeczny. Pomocami do wykorzystania są: „Domek uczuć” lub „Karty uczuć i emocji”.

2. Rodzaj aktywności terapeutycznej: ze zrozumieniem i wypowiadania się	ćwiczenia kształcące umiejętność słuchania
Cele:		Uwagi:

rozwijanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem bajki i umiejętnego wypowiadania się na jej temat oraz dokończenie jej według własnego pomysłu, wywołanie zaciekawienia bajką, kształtowanie myślenia przyczynowo--skutkowego,

kształcenie umiejętności skupienia uwagi podczas słuchania bajki, poznawanie różnych stanów emocjonalnych przez nazywanie uczuć bohaterów przedstawionych na czterech obrazkach (w ostatnim okienku dziecko ilustruje bohatera i jego uczucie).

Dzieci opowiadają bajkę, wskazując przyczyny i skutki przedstawionych sytuacji. Bardzo istotnym zadaniem jest samodzielne wymyślenie i opowiadanie zakończenia bajki.

Dzieci odczytują nazwy uczuć zapisane na etykietach pod obrazkami. Następnie ilustrują zakończenie opowiadania i podpisują rysunek nazwą uczucia przeżywanego przez narysowanego bohatera.

Prowadzący dąży do tego, aby dzieci rozumiały znaczenie nazw uczuć i umiejętnie je interpretowały.

10