5987093065

czynności nauczania, uczenia się i wychowania na wszystkich szczeblach tj. od systemu państwa do podmiotów prowadzących te działania bezpośrednio a więc rodzinę, grupy rówieśnicze, przedszkole, szkoła, szkoły wyższe, społeczność lokalna, samorząd, organizacje, stowarzyszenia, oraz pośrednio: Rząd, Parlament, czy treści środków masowego przekazu - tv, radio, internet itp.

1.2. Rozwój pedagogiki jako nauki

Z teoretycznymi rozważaniami nad zagadnieniami wychowania spotykamy się już w starożytnej Grecji. Tam należy szukać początków pedagogiki. Tkwią one w różnorodnych systemach pedagogicznych, jakie rozwijali starożytni Grecy. Systemy te opierały się na pewnych założeniach filozoficznych i politycznych i w świetle tych założeń ujmowały szereg problemów i zasad wychowania. Realizowali to Sofiści w V wieku p.n.e., m.in. Platon, Arystoteles i inni.

Nazwa Pedagogika pochodzi z języka greckiego od wyrazu paidagogos - niewolnika w starożytnej Grecji, którego zadaniem było odprowadzanie chłopców - synów wolnych obywateli do miejsca ćwiczeń fizycznych zwanych-palestrą.

Pais - chłopiec, dziecko, ago prowadzę, paidagogos zatem oznacza prowadzącego chłopca. Chłopcy pod opieką paidago-gosów - przygotowywali się do ćwiczeń i zawodów fizycznych. Wychowanie fizyczne było zatem zaczynem opieki pedagogicznej i wychowania. (W. Ciechanowicz 2000)

W miarę upływu lat, wraz z rozwojem kultury poszerzały się zadania wychowawcze - paidagogos. Uczył on wychowanka jak ma się odpowiednio zachować, przyczyniał się do rozwoju jego charakteru i moralności. Paidagogos z opiekuna na boisku przemieniał się w wychowawcę. Jego zadania obejmowały nie tylko