2579

Poprzez realizacje poszczególnych funkcji kierowniczych, każdy z kierowników w organizacji ma kontakty i powiązania z osobami na różnych stanowiskach w organizacji. Kontakty te charakteryzuje różny stopień koncentracji wysiłku tych osób na sprawach przedsiębiorstwa i metodach rozwiązywania problemów we współpracy z zespołami zatrudnionych w nim ludzi. Realizacja tych problemów uznawana jest powszechnie jako podstawowe kryterium wyodrębnienia określonych stylów kierowania.

Styl kierowania jest to przede wszystkim sposób skłaniania podwładnych do realizacji powierzonych mu zadań, ról. Można zatem uznać, iż styl kierowania to względnie trwałe, celowe zachowanie przełożonych w stosunku do podwładnych, mające na celu nakłonienie ich do określonych, pożądanych zachowań organizacyjnych. Wybór określonego stylu kierowania przez przełożonego jest uwarunkowany wieloma czynnikami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Mimo, że jest ich bardzo dużo, można je połączyć i przedstawić w postaci kilku grup. Najważniejsze z nich to: -sylwetka zawodowa kierującego -sylwetki zawodowe podwładnych -typ organizacji i stopień jej sformalizowana -liczba ośrodków dyspozycyjnych -stopień napięcia zadań

-swoboda posługiwania się bodźcami przez kierującego

Tradycyjna koncepcja przywództwa jest wiązana z niemieckim myślicielem Maksem Weberem, autorem dzieła pt. „Biurokratyczna koncepcja administracji publicznej". Określił on strukturę administracji publicznej, opartej na strukturze piramidy. Wg niego z przywództwem, władzą organizacyjną mamy do czynienia wtedy, jeśli, pomiędzy co najmniej dwiema osobami zachodzą takie relacje, w myśl których jedna osoba zachowuje się zgodnie z wolą drugiej, gdyż ta druga dysponuje środkami przymusu organizacyjnego. Utożsamia on przywództwo z możliwością zastosowania środków przymusu organizacyjnego.

Wg amerykańskiej teorii organizacji i zarządzania przywództwo to relacja między przywódcą, a przewodzonym, która przebiega w czasie i obejmuje wymianę, czyli transakcję między przywódcami i podwładnymi. Treść tej transakcji polega na tym, że w tej transakcji przywódca zarówno coś daje, jaki i bierze, przywódca dostarcza zasobów, tzn. odpowiednich do swoich roli zachowań, ukierunkowanych na osiągnięcie calu grupy. W zamian za to zyskuje możność wywierania większego wpływu na swoich współpracowników, z czym wiąże się jego status, znanie i poważanie, -czyli czynniki prawomocności władzy przywódcy. Przywódca ma wskazywać współpracownikom cel, ich zadania i obowiązki. Występuje tu pewna zależność, polegająca realizacji wyznaczonych celów; jeśli jest realizowany cel organizacji to jednocześnie członkowie mają możliwość realizacji swoich celów osobistych, prywatnych.

Koncepcja przywództwa    wg teorii cech opiera się na

metodologicznym uzasadnieniu koncepcji. Mask Weber uznał, że można stworzyć katalog cech, trybutów uniwersalnego przywódcy - jest to definicja atrybutowa. Jest to koncepcja przywódcy uniwersalnego, który nadaje się do wszystkich możliwości i zaistniałych okoliczności. Stwierdził też, że bycia przywódcą można się nauczyć. Stworzył także katalog

2