2583

III.    'Decyzja dowodowa', czyli ustalenie stanu faktycznego i wyrażenie jego w języku stosowanej normy,

IV.    przełożenie decyzji dowodowej na język normy prawnej

V.    subsumpcja normy prawnej, czyli podciągnięcie stanu faktycznego pod treść normy,

VI.    określenie następstwa prawnego.

W odniesieniu do zagadnienia ustalania przez organ administracji publicznej mocy wiążącej normy prawnej, wiążącej się z formułą praworządności, istnieją dwa stanowiska. Pierwsze z nich to stanowisko tradycyjne, wychodzące z założenia, że organ administracji jest związany treścią wszystkich powszechnie obowiązujących i opublikowanych norm prawnych, odnoszących się do danej sprawy bez prawa do oceny mocy wiążącej normy prawnej. W świetle tego stanowiska obowiązkiem organu administracji publicznej jest zgromadzenie wszystkich powszechnie obowiązujących przepisów prawnych, odnoszących się do danej sprawy, bez zastanawiania się czy te przepisy wiążą, czy też nie. Drugie stanowisko oparte jest na hierarchicznej budowie źródeł powszechnie obowiązujących. W tradycyjnym ujęciu podkreśla się , że źródła prawa powszechnie obowiązującego tworzone są od góry, ale przez organy administracji publicznej stosowane są od dołu. Wg M. Jaśkowskiej zapis, że administracja publiczna działa na podstawie przepisów prawa, należy rozumieć w ten sposób, że organy administracji publicznej znajdują się w pewnych układach podległości hierarchicznej i zależności co m. in. wynika z aktów podustawowych. Współczesne stosowanie prawa opiera się na tym, iż każdy ma prawo do oceny mocy wiążącej normy prawa.

Poprzez decyzję rozumiemy formę działania administracji publicznej prywatnej, jak również publicznej, której działalność nie jest skierowana na bezpośrednie zaspokojenie potrzeb materialnych oraz nie zmierza ona do osiągnięcia celu komercjalnego. Administracja publiczna podejmując decyzje powinna uwzględnić istniejące możliwości wytwarzania dóbr, to, gdzie i kiedy mogą być one wytworzone, a także ich jakość i koszty. Decyzja jest aktem wyboru między różnymi alternatywami. Stanowi istotny instrument sterowania procesami społeczno - gospodarczymi, jest wynikiem określonego procesu, który służy dokonaniu najbardziej trafnego wyboru. Decyzję należy traktować jako akt woli organu administracji publicznej, którego celem jest organizowanie społeczeństwa. Decyzja może zezwalać lub tolerować określone zachowania, jednak zawsze stanowi akt wyboru między o najmniej dwoma alternatywami; dlatego też decyzja rozstrzyga często o sprzecznych interesach, które są obiektywnym zjawiskiem w życiu społeczności ludzkich.

W procesach podejmowania decyzji administracji publicznej współdziałają różne podmioty, a decyzja jest efektem procesu wymiany informacji między różnymi podmiotami, które wnoszą do procesu decyzyjnego nowe argumenty oraz preferencje. Teoria decyzji w coraz większym stopniu uwzględnia podejście systemowe, które ułatwia wyjaśnienie istoty procesów decyzyjnych w warunkach współczesnego społeczeństwa. Pozwala wyjaśnić zależności występujące między funkcjonowaniem administracji publicznej, a otoczeniem, w szczególności umożliwia określenie stopnia wpływu podmiotów zewnętrznych na treść