27657

dialogu ekumenicznego miedzy różnymi kościołami, sektami lecz także w płaszczyźnie dialogu wewnątrz poszczególnych grup religijnych.

•    Cel poszukiwań - artykułowanie i wyjaśnienie zjawisk społeczno - kulturowych.

•    Społeczeństwa rozwinięte nie są zobowiązane do trzymania się jednolitego systemu wierzeń, zachowań.

•    O pluralizmie można mówić wszędzie tam, gdzie nie ma monopolu i hegemonii jednych systemów nad drugimi.

•    P. Berger i T. Luckmann podkreślają, że globalną, historyczną siłą prowokującą pluralizm jest wspomniana wcześniej sekularyzacja.

Tradycja i nowoczesność:

=> Tradycja - typ społeczeństwa o „solidarności mechanicznej” cechy:

=> Niski stopnień zróżnicowania statusów, ról opartych na cechach naturalnych, jak płeć i wiek.

=> Zamknięte stosunki społeczne (organizujące się do małych wspólnot)

=> Pluralizm i społeczna izolacja

=> Wspólny system wartości, wierzeń symboli i wzorów zachowań => Konsensus występuje w szerokim zakresie i posiada spontaniczny charakter => Nowoczesność - typ społeczeństwa o „solidarności organicznej” cechy:

=> Wysoki stopień zróżnicowania statusów, ról opartych na cechach nabytych (wykształcenie, zawód, pozycja społeczna)

=> Otwarte stosunki społeczne => Współzawodnictwo => Zróżnicowanie systemu wartości => Brak konsensusu co sprzyja konfliktom

Pluralizm społeczny można określić jako sytuacja, w której jednostki ludzkie, grupy i instytucje społeczne ze względu na:

=> Segmentacja Autonomizacja => Specjalizacja

Pozostają we wzajemnej konkurencji i współzawodnictwie w preferowaniu, legitymizowaniu i urzeczywistnianiu własnych systemów znaczeń. Z tego określenia widać, że ten rodzaj pluralizmu pozostaje w ścisłym powiązaniu z innymi, mianowicie z pluralizmem kulturowym. „Typy idealne” społeczeństwa opartego na solidarności mechanicznej i solidarności organicznej, tworzą odmienne konteksty społeczno - kulturowe dla religii.