28798

asemantyczne - np. język zaiimny i jako metafoiy brzmieniowe - symbolizm dźwiękowy;

czasem kształt graficzny jest ważny, np. w kaligraficznej poezji chińskiej; technopaignia / carmina figurata - wygląd utworu przypomina wygląd przedmiotu opisywanego - teraz to wizualna poezja konkretna;

Peirce wyróżnia obrazy i diagramy. Obrazy - jeśli stwierdzamy podobieństwo między prostymi jakościami signifiants a przedmiotem oznaczonym. Diagramy - jeśli zachodzi tylko odpowiednie podobieństwo relacji;

kopia / replika - by odróżnić podobieństwo od jakościowej identyczności; metaznaki (znaki innych znaków) - mają często charakter ikoniczny - od kopii (przytoczenie własnej wcześniejszej wypowiedzi) przez obrazy (kiedy np. spiker czyta przemówienie polityka) po diagramy (wydrukowany tekst przemówienia na przykład); istnieją znaki oceniające i interpretujące przedmiot, znaki zautonomizowane; znaki można oceniać ze względu na ich sprawność znaczeniową, albo cechy immanentne;

obok znaków referencyjnych istnieją znaki, które jawnie kreują przedmioty, albo je błędnie pozorują (te pierwsze to znaki fingujące);

obok obrazów, diagramów i symboli trzeba wyróżnić analogony (nie są tylko konwencjonalne i nie są tylko symbolami). Analogon - w signifiants występują cechy / relacje podobne do tych, które znamionują przedmiot oznaczany, ale nie są one sensoryczne (te cechy), a ujmowane pojęciowo / nazwane w sposób przenośny; Mayenowa - ikoniczność to typ wyrażeń cudzysłowowych, które są hieroglificznym odbiciem samych siebie;

Lalewicz - ikoniczność jest na obszarze mimetyzmu formalnego (s. 40 tam, gdzie pewne fragmenty utworu literackiego lub utwór jako całość posiadają podobieństwo rodzajowe do jakiegoś typu wypowiedzi istniejącego w pożaliterackiej praktyce komunikacji językowej);

te wszystkie określenia mają zastosowanie do literatury fikcjonalnej, nie do literatury faktu.

2