39970

termin, który jest nazwa pierwotną przedmiotu metafory - później powiedzenie się konwencjonalizuje i staje się metaforą literalnie interpretowaną - mówienie o czymś w normalnym użyciu.

Metafory z czasem się literalizują, nabierają jednoznacznej interpretacji.

Klasyczne ujęcia metafory /uj. P. Ricoeura/:

metafora jest tropem, figurą dyskursu służącą nazywaniu;

stanowi ona rozszerzenie znaczenia nazwy przez odstępstwo od dosłownego znaczenia słów;

-    podstawą jest analogia /rację tego odstępstwa stanowi podobieństwo/;

-    funckja podobieństwa polega na uzasadnieniu użycia słowa w znaczeniu przenośnym zamiast zwrotu dosłownego, którym można by się w tym miejscu posłużyć /metafora nie pełni funkcji poznawczej/;

-    zwrot metaforyczny

Klasyczna koncepcja metafory wg Lakoffa& Johnsona:

a)    metafora to kwestia językowa a nie sprawa myśli czy działania;

b)    metafora jest oparta na podobieństwie w tym znaczeniu, że metafora o formie A to B jest wyrażeniem językowym, którego znaczenie jest takie samo jak znaczenie odpowiednich form językowych o formie JK jest podobne do B. pod względem X. Y. Z" ’XYZ' charakteryzują

Metafory z punktu widzenia semiotyki:

Znak to dowolny przedmiot [lub czynność], który odnosi swojego użytkownika do czegoś względem asiebie zewnętrznego - jakiegoś przedmiotu lub stanu rzeczy;

Ze wzlędu na sposób odniesienia znaku do przedmiotu oznaczanego przez znak wyróżniamy:

-♦ znaki symboliczne - odnoszą na zasadzie konwencji ustawionej przez reguły;

-♦ znaki ikoniczne - odnoszą na zasadzie podobieństwa chociażby pod względem jednej wtaściowości;

—* indeksy (wksażniki) odnoszą na zasadzie relacji przyczynowo - skutkowej.

Metafory są znakami symbolicznymi bądź ikoniczno - symbolicznymi.