6240

W fałdach tych położone są ślinianki podjęzykowe i luż do boku od wędzidełka języka ujścia ślinianek podżuchwowych. Ujścia ślinianek przyusznych znajdują się w ścianie przedsionka jamy ustnej. Jama ustna przez deśń gardła łączy się z gardłem. Po obydwu stronach tej deśni między fałdami podniebienno-językowymi od przodu a fałdami podniebienno-gardłowymi od tyłu położone są migdałki podniebienne. Na dnie cieśni na korzeniu języka znajduje się migdałek językowy.

Gardło część przewodu pokarmowego i dróg oddechowych, położona do tyłu od jamy nosowej, jamy ustnej i krtani, a do przodu od kręgosłupa szyjnego i ku doło\M od podstawy czaszki. Gardło jest zamknięte z tyłu i bokćw przez błonę mięsną, zbudowaną z mięśni prążkowanych: zwieraczy i dżwigaczy gardła, a od wewnątrz wysiane błoną śluzową. Łączy się ono z jamą nosową przez nozdrza tylne choanae, z jamą ustną przez cieśń gardła i z krtanią przez wejście do krtani. Do części górnej - nosowej gardła uchodzą z dwu boków trąbki słuchowe (Eustachiusza). Gardło na wysokości VI kręgu szyjnego przechodzi w przełyk.

Przełyk, część przewodu pokarmowego łącząca gardło z żołądkiem, przechodząca z szyi przez śródpiersie klatki piersiowej do jamy brzusznej.

Żołądek, narząd układu pokarmowego, w który przechodzi przełyk w postaci workowato rozszerzonej cewy, zbudowany z wpustu i położonego na lewo od niego i wysklepionego dna, dalej trzonu, części odźwiemikowej oraz odźwiemika oddzielającego żołądek od dwunastnicy. Od góry krzywizna mniejsza zwrócona w stronę prawą i ku górze, od dołu krzywizna większa skierowana w lewo i ku dołowi. Od tych krzywizn do sąsiednich narządów odchodzą fałdy otrzewnej (krezki^-), sieć mniejsza i sieć większa. Błona śluzowa żołądka wytwarza kwaśny sok żołądkowy, w którego skład wchodzi oprócz wody, enzymy trawienne: pepsyna, podpuszczka, katepsyna i lipaza oraz kwas solny. Narząd ten leży w górnym piętrze jamy brzusznej w jamie otrzewnej.

Jelito, stanowi najdłuższy odcinek przewodu pokarmowego u kręgowców rozpoczynający się za żołądkiem a kończący się odbytnicą lub stekiem. U większości bezkręgowców jelitem nazywa się cały przewód pokarmowy. Ściana jelita zbudowana jest z błony śluzowej, błony mięśniowej (tkanka mięśniowa) i otrzewnej. U ssaków więc też u człowieka wyróżniamy jelito cienkie i grube.

Jelito cienkie Jelito cienkie, ma długość 5-6 m, składa się z dwunastnicy, jelita czczego czyli próżnego i jelita krętego czyli biodrowego. Jelito cienkie charakteryzuje się obecnością w błonie śluzowej fałdów okrężnych i na nich osadzonych kosmków jelitowych, które w bardzo dużym stopniu zwiększają powierzchnię resorpcyjną (wchłaniania). W jelicie cienkim odbywa się końcowy rozkład pokarmów (trawienie), cukrów do glukozy względnie fruktozy, tłuszczów do kwasów tłuszczowych: glicerolu, białek do aminokwasów. Z tego jelita resorbowane są do krwi cukry proste i aminokwasy, a do limfy( diłonki) kwasy tłuszczowe (enzymy trawienne).

Jelito grube Jelito grube, składa się z części rozpoczynającej się ślepo poniżej ujścia jelita cienkiego, zwanej jelitem ślepym, od którego odchodzi, zwisając do miednicy małej, wyrostek robaczkowy. Idąc w górę od prawego talerza biodrowego jelito ślepe przechodzi w dalszą część jelita grubego, czyli okrężnicę.Wyróżniamy trzy części okrężnicy. Pierwsza jest nazwana okrężnicą wstępującą, która następnie pod prawym lukiem żebrowym zgięciem prawym (wątrobowym) przechodzi w okrężnicę poprzeczną. Ta część jelita grubego jest zrośnięta z siecią większą żołądka. W lewym podżebrzu w sąsiedztwie śledziony okrężnicą poprzeczna lewym zgięciem przechodzi w okrężnicę zstępującą, kierującą się ku dołowi i na lewym talerzu biodrowym przechodzi w esicę, która po przejściu do miednicy kończy się odbytnicą (prostnicą). Odbytnica jest zakończona otworem - odbytem zaopatrzonym w zwieracz. Odbyt jest końcowym otworem przewodu pokarmowego. Morfologicznie jelito grube cechuje obecność wypukleń, trzech taśm i przyczepków sieciowych. W jelicie grubym następuje resorpcja wody i innych składników, przez co treść ulega znacznemu zagęszczeniu. Ponadto odbywają się tutaj procesy fermentacyjne. Zagęszczona treść jelita tworzy kał, który jest wydalany przez odbyt w czasie defekacji.

Jelito olbrzymie Jelito olbrzymie, nie jest jednolitą jednostką chorobową, lecz zmianą chorobową, której przyczyny mogą być rozmaite. Rozróżniamy 3 postacie jelita olbrzymiego:

1)    jelito olbrzymie wodzone - choroba Hirschsprunga, jest to wada rozwojowa polegająca na braku lub mniejszej liczbie komórek zwojowych w ścianie jelita grubego, która ulega w tym miejscu obkurczeniu, głównie w odcinku esiczo-odbytniczym. Powyżej tego odcinka występuje znaczne rozszerzenie jelita grubego. Choroba objawia się uporczywym, przewlekłym zaparciem i powiększeniem brzucha, wymiotami, wychudzeniem, niedokrwistością, dystrofią. Objawy występują już w pieiwszych dniach życia noworodka. Leczenie operacyjne.

2)    postać samoistną, idiopatyczną,

3)    postać objawową. Te dwie ostatnie postacie spotykane są w wieku dorosłym i starszym. W rozszerzonym jelicie gromadzą się twarde masy kałowe, które wywołują stany zapalne i zatrucie ustroju. Leczenie operacyjne.

Dwunastnica, część jelitadenkiego, kolejny odcinek przewodu pokarmowego za żołądkiem, oddzielony od niego odżwernikiem (układ pokarmowy). Nazwa pochodzi stąd, iż ma ona na długość około 12 szerokości palca, co odpowiada około 30cm. Dwunastnica składa się: z części górnej, czyli opuszki, łączącej się z odżwiemikiem, położonej wewnątrz jamy otrzewnej, części zstępującej, do