przekonujący sposób wypowiadała się Margaret Scotford Archer. Badaczka podporządkowała swe badania następującym pytaniom:
a) dlaczego edukacja ma określone struktury oraz co powoduje, iż rozwija ona pewne związki z społeczeństwem?
b) dlaczego relacje z społeczeństwem ulegają zmianie oraz w jaki sposób owa zmiana zachodzi?
Archer założyła również ograniczenie poszukiwań znaczących czynników socjologicznych zamiast działań ukierunkowanych w tą stronę. Zdecydowała się ona podjąć próby analizy historycznych kontekstów wyłaniania się systemów kształcenia oraz określaniu mechanizmu reform edukacyjnych w różnych krajaclL
Punktem wyjścia wczesnych prac Archer była krytyka istniejących teorii, wyjaśniających zmianę edukacyjną. Z tego właśnie powodu został odrzucona przez badaczkę teoria strukturalno - funkcjonalna, która zakładała nieistniejący konsensus celów edukacyjnych. Elementy teoretyczne analizowanej metody nie pozwalały na wyjaśnienie konfliktu edukacyjnego oraz wogóle nie obejmowały rozwoju edukacji, nieistotne okazały się również różnice w relacjach ekonomicznych.
Teorię marksistowską, postrzegającą edukację poprzez pryzmat konfliktu klasowego, spotkał ten sam los, co teorię strukturalno - funkcjonalną.
Archer uważa, iż teoria marksistowska wykazuje niemożliwy do zaakceptowania determinizm ekonomiczny, który neguje wpływ idei na zmianę edukacyjną oraz operuje sztywną dwubiegunową koncepcją klasy.
Zaistniałe zagadnienie poprzednicy Archer próbowali wyjaśnić za pomocą teorii modernizacji, teorii politycznej integracji oraz teorii kontroli społecznej. Jednak wszystkie te podejścia proponują ogólne wyjaśnienia, przy czym generalnie zakłada się, że wyłonienie i rozwój systemów edukacyjnych odbywa się pod wpływem określonych cech państwa narodowego.
W swoich pracach Archer wykorzystała wybrane elementy studium biurokracji, religii i statusu społecznego Maxa Webera.
Najstarszy model edukacyjny, który zaistniał w historii rozwoju społeczeństw opierał się na próbie pobudzenia różnorodnych ukrytych możliwości człowieka - możliwości, które nie