7518

-    nawiązującą do poprzedniej lekcji,

-    utrwalającą posiadaną widzę,

-    porządkującą wiedzę uczniów,

-    przygotowującą do analizy, przyswojenia nowych treści.

2) Pogadance zasadniczej - stosowana podczas opanowywania nowych treści. Występuje bardzo rzadko na poziomie szkoły średniej dlatego, że w swojej istocie jest to heureza (metody heurystyczne -tworzenie swoistych sytuacji nieokreślonych, nieznane uczniom, budzą swoisty niepokój poznawczy, powodują swoisty dystans poznawczy, wymagający redukcji przynoszącej ulgę czy zadowolenie, w swej naturze maja na względzie przede wszystkim inspirowanie twórczych i niekonwencjonalnych działań edukacyjnych uczniów

pogadanka heurystyczna (heuresis grec.- znalezienie, poszukiwanie), ma ona zmobilizować

uczniów do poszukiwania. Do tego powinny istnieć pewne sytuacje dydaktyczne. Bardzo ważny jest tu dobór pytań. Cała pogadanka heurystyczną jest związana z rozwiązywaniem jakiegoś problemu. Pytania dydaktyczne nauczyciela powinny być jasne, jednoznaczne, zrozumiałe dla uczniów, kształcące, tzn. mobilizujące do wysiłku umysłowego).

3) Pogadance końcowej - jej celem jest sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy przez uczniów, wychwycenie luk i dopełnienie tej wiedzy. Najczęściej występuje w ogniwie podsumowującym lekcję i utrwalającym. Służy syntezie i ma pełnić funkcję korygującą Wędy przyswajanej wiedzy.

Aby pogadanka końcowa spełniała wymogi metodyczne

-    musi być odpowiednio przygotowana w sensie zestawu pytań - pytania przygotowane, naprowadzające, zbierające, stawiane w sposób jasny, jednoznaczny, zrozumiały, przystępny, o różnym stopniu trudności

-    nauczyciel musi zwracać uwagę na odpowiedzi uczniów i w oparciu o nie formułować następne pytania

-    scenariusz pytań ulega zatem zmianie

Pytania do pogadanki:

-co widzieliście?

-co się działo w opowiadaniu?

-    dlaczego tak się stało?

-    podobało wam się?

-    co najbardziej się podobało?

-jak się mogła skończyć historyjka?