8832

urzędów, a Żydzi mieli nosić żółte opaski. W Państwie Kościelnym natomiast zakazano szczepień przeciwko ospie, nakazano wyłączenie oświetlenia ulic w miastach, przywrócono inkwizycję i cenzurę. W wybranych krajachwtoskich zniesiono Kodeks Napoleona. Postęp ekonomiczny Italii utrudniały granice celne, różne rodzaje miar, wag, systemów pieniężnych. Wbrew temu buntowały się środowiska liberalne i demokratyczne. Jednak tamtejszy ruch narodowy i liberalny, który nazywany był risorgimento, czyli "odradzanie się", posiadał równie skromne zaplecze jak Niemcy. Skupiał on w sobie młodych romantyków, studentów oraz przedstawicieli wolnych zawodów. Funkcjonowali oni głównie za pomocą tajnej organizacji karbonariuszy (węglarzy). Jej struktura organizacyjna nawiązywała do pamiętających jeszcze czasy średniowieczne, dobrze zakonspirowanych związków koncentrujących wypalaczy węgla drzewnego, drwali i przemytników. Polityczne stowarzyszenie karbonariuszy zwane zakonem węglarzy (członkowie określali się mianem Dobrych Kuzynów), miał swój początek od końca XVII wieku. Po 1815 roku nastąpił jej rozkwit. Głoszenie przez karbonariuszy haseł programu liberalnego zyskiwało im poparcie mieszczaństwa i bogatszej burżuazji, która opowiadała się za likwidacją feudalnych struktur społecznych i ekonomicznych oraz uchwalenie liberalnej konstytucji. Jednak perspektywa obalenia monarchii i wprowadzenia republikańskich rządów rewolucyjnych szybko ich zniechęciła do aktywnego działania.

Najsilniejsze organizacje karbonarskie działały w regionie neapolitańskim. W 1820r. oficerowie karbonariuszy wzniecili rewolucję, opanowując Neapol. Władzę objęli popierający powstanie liberałowie, którzy uchwalili konstytucję i proklamowali Neapol monarchią konstytucyjną. Król Ferdynand I przestraszony wizją rewolucji społecznej zaakceptował przemiany ustrojowe. Zmiany w Neapolu oznaczały naruszenie ustalonego w Wiedniu porządku, tak więc Święte Przymierze skierowało przeciwko rewolucyjnemu Neapolowi interwencyjne wojska austriackie, które w 1821 r. przywróciły absolutne rządy Ferdynanda I. Wiosną tego samego roku