9103

Rodzina nadmiernie uz aJeżniona. Indywidualność nie jesl w ogóle brana pod uwagę. Członkowie takiej rodziny są słabi jako jednostki. Dzieci są stłamszone przez rodzinę i mają poczucie winy, gdy chcą odejść z domu. Członkowie takiej rodziny przywiązują ogromną uwagę do wzajemnych relacji. W większości przypadków małżeństwo w rodzinie nadmiernie uzależnionej jest nieszczęśliwe, lecz ukrywają to przed światem zewnętrznym. Dzieci aby przypodobać się rodzicom starają się odgadnąć i spełnić ich pragnienia, co wyrządza szkodę podopiecznemu w kształtowaniu się jego indywidualności. Emocjonalne i umysłowe zaprogramowanie jest tak silne, że dorosłe dzieci z rodzin nadmiernie uzależnionych mają trudności z prowadzeniem niezależnego życia.

Kolejnym zagadnieniem, które autor opisuje są osobowości małżeńskie, takie jak: Małżeństwo aktywno-pasywne, w którego skład wchodzi aktywny partner starający się o dobre stosunki małżeńskie, i partner pasywoy, którym należy kierować.

Kolejne to małżeństwo aktywno-przeciwstawne, składające się z dwóch silnych jednostek, z czego jedna stara się o większą bliskość, a druga opiera się jej wysiłkom.

Małżeństwo opiekuńczo-bezradne jest złożone także w dwóch osób, gdzie jedna (bezradna) potrzebuje drugiej (opiekuna).

Małżeństwo macho, w którym mąż całkowicie zdominował małżeństwo.

Małżeństwo infantylne. W ten związek wstąpiło dwoje niedojrzałych „dzieci’, które potrzebują pomocy z zewnątrz - zwykle rodziców.

Małżeństwo pozorne. Jest to najrzadszy rodzaj małżeństwa, w którym dwoje ludzi nie łączy miłość, oraz małżeństwo aktywno-aktywne, które opiera się na szczerej miłości i wzajemnym oddaniu.

W swojej książce, Field porusza także temat rodziny upośledzonej i rodziny rozwiedzionej. Do tej pieiwszej zaliczają się rodziny alkoholików, w których małżonkowie rzadko współdziałają ze sobą. Małżonek nie pijący dąży do uratowania rodziny i doświadcza bardzo silnej presji. Dzieci najczęściej czują że zostały pozbawione normalnego dzieciństwa, ponieważ przez problemy związane z nadużywaniem alkoholu jednego bądź obojga rodziców musiały szybko dorosnąć, przez co straciły swe najpiękniejsze lata beztroski i zabawy. Rodzina fanatycznie religijna, która również zalicza się do rodzin upośledzonych, całe swoje życie podporządkowuje sprawom religii. Taka rodzina krzywdzi swoje dzieci grożąc im utratą związku z rodzicami i Bogiem, jeśli nie będą żyły według określonych duchowych reguł. Kolejna, rodzina wykorzystująca, cechuje się nie tylko wykorzystywaniem seksualnym ale także fizycznym i słownym znęcaniem się. Wychowanek jest pozbawiony opieki i pod presją dorosłego zaspokaja jego emocjonalne i fizyczne potrzeby. Najbardziej szkodliwym efektem wykorzystywania seksualnego dzieci jest głębokie wewnętrzne zranienie będące rezultatem zdrady osoby, która powinna dziecko ochraniać. Następną rodzina uboga, składa się z osób, które nie maja odpowiednich warunków do wychowywania dzieci. Czują się one bezwartościowe, są nieśmiałe oraz pełne poczucia wstydu.

Dzieci z rodzin rozwiedzionych przenoszą lęk przed porzuceniem i samotnością do swoich własnych rodzin. Zwykle oddziałują negatywnie na swoich partnerów narzekaniem, oskarżeniami. Lęk przed rozwodem i przeczulenie na tym tle bardzo często do niego prowadzą.

W kolejnym rozdziale David Field pisze o tym, jak dzieci radzą sobie z problemami. Opisuje tu kilka typów dzieci. Dziecko odpowiedzialne, dziecko-samotnik, dziecko-Rambo, dziecko manipulujące, konformistyczne oraz dziecko niedostępne. W następnych rozdziałach pomaga czytelnikowi uporać się ze swoją przeszłością oraz doradza jak zostać partnerem swoich rodziców, gdzie przede wszystkim zwraca uwagę na szczere rozmowy między dwiema stronami. Książka ta kończy się dodatkiem, w którym można \Mele dowiedzieć się o tym, jak postępować z wiasnymi rodzicami oraz jak budować z nimi dobre relacje.

Rodzice kształtują dziecko tak jak potrafią - dają mu to, co mają najlepszego w sobie, przekazują cząstkę siebie, dlatego muszą sobie zdawać sprawę, że na ich przykładzie dziecko będzie budowało swój obraz, charakter i relacje ze swoim dzieckiem. To, czego się od nich nauczy zostanie mu na zawsze, tego nikt mu nie zabierze, dlatego sądzę, że o nic nie warto się tak starać jak o prawidłowe i dobre wychowanie dziecka.

Podsumowując, sądzę iż książkę mogę polecić wszystkim. To dobra, wnosząca wiele dobrego literatura. Stwierdzenia mieszające się z przykładami z żyda i porady bardzo dobrze się czyta, gdyż czytelnik może oprzeć się na wiasnych przeżydach. Swoją pracę zakończę cytatem z twórczośd Jana Pawła II - Rodzina stanowi jedno z najcenniejszych dóbr ludzkośd.