103023

Hymn 82 | Wiśwakarman

FILOZOF

Sv\ą myślą zrodził mocarz, ojciec wzroku Te dwie krzywizny, jakby tłuszcz ofiarny,

A kiedy krańce się ich utrwaliły.

Wtedy się niebo i ziemia rozsnuły.

Jest Wiśwakarman potężny, rozumny, Stwórca, kierownik, najwyższe zjawienie,

A tych są rade ofierze pragnienia,

Gdy jeden - słyszą - jest poza gwiazdami.

On naszym ojcem, on kierownik, stwórca,

On zna siedziby i istnienia wszystkie,

Jeden, co bogom imiona nadaje,

I oto jacyś pytają o niego!

Pierwsi wieszczowie, jakby ofiarnicy,

Liczne mu skarby złożyli w ofierze,

Tkwiące w przestrzeni w bezruchu i ruchu, Istnienia wszystkie te oto stworzyli.

ANTAGONISTA

Jest on za niebem i poza tą ziemią,

Poza bogami i duchami złymi,

Jakiż to pierwszy kiełek przyniosły więc wody, W którym bogowie siebie oglądali?

FILOZOF

Ten pierwszy kiełek, co przyniosły wody,

W którym bogowie wszyscy się skupili,

To jeden, w piaście wieczności osadzon.

Z której stworzenia wyrastają wszystkie.

Czy znacie tego, kto to wszystko stworzył, Wręcz coś innego w swym nosicie sercu. Dymem osnuci, szepczący zaklęcia,

Kapłani włóczą się. mordercy zwierząt.