104717

Gdy Napoleon stał się cesarzem praktycznie nic nie trzeba było zmieniać.

•    Fikcją było też to, że do 1808r. używano nazwy „Republika Francuska”. W rzeczywistości:

" Przywrócono instytucję szlachectwa, cenzurę i inne tradycje ancien regime’u (m in. w dziedzinie represji kaniej)

RACJONALIZACJA USTROJU

•    Trwałość napoleoiiskich struktur świadczyła o jakości wykonanej wówczas przebudowy

•    Obok administracji [omówiona wcześniej] podstawami „organizacji narodu” były także:

Kodeks Napoleona (1804r. - obecny do dziś. choć z istotnymi zmianami). Był to kodeks cywilny, rama prawna społeczeństwa kapitalistycznego. Był stronniczy: to kodeks właściciela, pracodawcy, wierzyciela, ojca, męża.

Gruntowne uporządkowanie stosunków pieniężnych. Powstał Bank Francji: monopol emisji pieniądza, wartość franka została określona i ustabilizowana.

-    Konkordat podporządkowywał Kościół państwu

-    System policyjny służył limitowanemu tenorowi, lecz policja nie zostało zdominowana przez politykę, a więc przez donosicielstwo, ściganie spisków itd.

Porządek publiczny i poczucie bezpieczeństwa zwiększyły się wydamie

•    Bonapartyzm inspirował reżimy autorytarne przede wszystkim w kręgu kultury iberyjskiej i iberoamerykańskiej. Jednak najłatwiej było naśladować jego grę pozoró. system fikcji, niż racjonalną organizację administracji itd.

•    Najbliższa bonapartyzmówi była dyktatura gen. Porfirio Diaza w Meksyku w latach 1876 - 1910, zwana porfir iatem

Przyszedł po bardzo długim okresie socjopolitycznych konwulsji Miał ambicję ustabilizowania kraju w sposób niejako naukowy

Nieformalną kierowniczą rolę przyznano intelektualistom i biznesmenom przyjmującym ideę pozytywizmu Comte’a.

Miejsce polityki miała zająć nauka

Fikcja demokratycznych procedur. Nie kazał się jednak gen. Diaz ogłosić cesarzem Zrobił niemało dla rozwoju przemysłowego Meksyku, ale powiększyła się różnica między miastem a wsią, co spowodowało rewolucję chłopów i robotników rolnych w połączeniu z warstwami miejskimi spragnionymi wolności

DRUGIE WYDANIE BONAPARTYZMU

•    Cesarstwo Napoleona III musiało uwzględnić upływ czasu

System „list zaufania” był już nie do pomyśleiua. Ogłoszono „przywrócenie powszeduiego głosowania) Parlament był jednoizbowy. Ciało Prawodawcze, wybierany w głosowaniu powszedmym i bezpośrednim

•    Wybór)- jednak były manipulowane poprzez sprytne układanie jednomandatowych okręgów wyborczych (np. niepokorne przedmieścia robotnicze mieszano z lojalnymi obszarami wiejskimi). Poza tym rząd bezpośrednio ingerował w proces wyborczy. Wskazywano „kandydatów oficjalnych”, kampanię prowadzili prefekcji, księża, nauczyciele.

•    Wysoka była absencja wyborcza

•    Farsa demokracji:

Inicjatywa ustawodawcza należała wyłącznie do cesarza Dyskusję w parlamencie krępowała dyktatura przewodniczącego

W prasie nie można było ogłaszać mów parlamentarnych - tylko przewodniczący izby ogłaszał biuletyn Ciało Prawodawcze nie miało żadnego wpływu na skład i politykę rządu

Cesarz był dziedziczny, miał pełnię władzy wykonawczej, sam powoływał i odwoływał ministrów, którym zaufanie izby nie było potrzebne

•    Senat - złożony z wiry listów, nie był drugą izbą

Fotl senatorski to bajecznie opłacana synekura dla pupilów władzy

Miał być strażnikiem konstytucji, większe znaczenie miały jego uchwały (musiały i tak zyskać przyzwolenie cesarza)

•    Plebiscyty, wciąż były fikcją, ale było więcej głosów na „nie” niż za pierwszego cesarstwa