108297

ograniczenie postrzega się jako „kaganiec”, który miałby powstrzymać bank centralny przed prowadzeniem nadmiernie ekspansywnej polityki, wyznaczając regułę (cel pośredni) tejże polityki i pozwalając na „zapożyczenie” wiarygodności.

Doświadczenie z programami stabilizacyjnymi wykorzystującymi kotwicę kursową jest raczej zle - często poprzez specyficzny cykl (rozpoczynający się od dezinflacji, względnie wysokiej aktywności gospodarczej i realnej aprecjacji, a zmierzający do dewaluacji, ponownego wzrostu inflacji i spadku tempa wzrostu lub nawet spadku PK.B‘) prowadzą one do kryzysów walutowych (odrębny wykład) i w konsekwencji ponownego nasilenia inflacji. Z tego względu od kilkunastu lat kurs sztywny traci popularność i jest zastępowany bardziej płynnymi kursami, które jednakże powinny być wsparte ustanowieniem innej kotwicy dla polityki pieniężnej (agregaty monetarne, BCI), niezbędnej zwłaszcza w warunkach, gdy bank centralny me ma wypracowanej reputacji.^{1 2 3}

Argument 4 wiąże się z argumentami 1 i A - w warunkach kursu sztywnego możliwość zasilenia w plyiuiość sektora bankowego doświadczającego napięć i skutkującego wzrostem ryzyka jest praktycznie niemożliwe. Podobnie w przypadku napiętej sytuacji budżetowej i zachwianej wiarygodności papierów skarbowych restrykcyjna polityka pieniężna wymuszona reżimem kursu sztywnego może okazać się samo-destrukcyjna. Zjawisko bliźniaczych kryzysów (twin crises).

Argument 2 wymaga odpowiedzi na poniższe pytania.:

Czy kurs walutowy jest efektywnym narzędziem oddziaływania na bilans płatniczy i amortyzowania wstrząsów zewnętrznych (wykład \4, pass-through, warunek Marshalla /Lemera)?

Czy kurs jest potrzebnym narzędziem oddziaływania na bilans płatniczy i amortyzowania wstrząsów zewnętr znych (teoria optymalnego obszaru walutowego)?

Przeciwieństwem tego argumentu jest argument B, zgodnie z którym to sam zmienny kurs walutowy jest źródłem nominalnych wstrząsów, w szczególności wywołanych spekulacją oderwana od czynników fundamentalnych. W tym kontekście kluczowa jest praktyczna kwestia fitnkcjonowania(jakości) konkretnego rynku.

Istotne zmiany kursu (deprecjacja) mogą też na słabo rozwiniętych tynkach kapitałowych prowadzić do wzr ostu wartości zobowiązań w walutach obcych i wywoływać trudności w ich obsłudze⁴ - stąd zjawisko strachu przed upłynnieniem, zwykle wbre oficjalnym deklaracjom (fear offloating⁵).

O ile reżim kursu sztywnego jest w stanie wyeliminować zmienność kursu w krótkim/średnim okresie, to jest to już mniej prawdopodobne w odniesieniu do dłuższego okresu, szczególnie gdy uwzględnimy pokusę nadużycia wynikającą z deklaracji stabilizacji

1

^: Adam Koronowski. Kurs walutowy a stabilizacja cen, Wyd. A. Marszałek. Warszawa. 1997, str. 64 i n.

2

^ł Duttagupta. Femandez, Karacadag. Moving to a Flexible Exchange Ratę: How, W hen. and How Fast?, IMF Economic Issues no. 38, Duttagupta, Femandez, Karacadag. Front Fixedto Float: Operational Aspects of Moving Toward Exchange Ratę Flexibility, IMF Working Paper 126/04, Eichengrccn. Kicking the Habit:

3

Mo\ ing front Pegged Rates to Greater Exchange Ratę Flexibility. The Economic Journal, marzec 1999

4

   Wahania kursu mogą być rujnujące dla podmiotów gospodarczych zadłużonych w walutach obcych (niedopasowania walutowego aktywów/dochodów i pasywów) w wyniku niedorozwoju pewnych segmentów rynku kredytowego w walucie krajowej lub znacznych różnic w oprocentowaniu.

5

   Hausmann, The Polish road to the euro: an enrious Latin American view, referat na konferencję NBP "Polska droga do euro, 2001