109219

—    wiążące ustalenie konsekwencji prawnych stanu faktycznego = końcowe orzeczenie w którym sąd ustala stosunek prawny/nakazuje pewne zachowanie — ustanowienie normy indywidualnej;

—    dla wydania końcowego orzeczenia sąd dokonuje siibsuinpcji ustalonego stanu faktycznego pod właściwą noun<; prawną (stwierdza, że ten stan faktyczny należy do zakresu zastosowania tej nomiy), a dyspozycja zastosowanej normy wskazuje konsekwencje prawne;

*    odmienne stanowisko - E. Łętowska, wg której noima raz wyinterpretowana ma trwanie ograniczone w czasie, a jej użycie wyczerpuje się w akcie stosowania —» pogląd niezgodny z przyjętym w pojęciem nomiy prawnej oraz wyraźnym rozróżnieniem aktu stanowienia i stosowania norm prawny:h;

—    organ związany jest dyspozycją, ale system prawa często pozostawia luzy decyzyjne w tym

zakresie (postulat elastyczności prawa);

*    czasem ustawa wskazuje jedynie cele. a sąd może sam wybrać środki;

*    czasem ustawa wskazuje alternatywę;

*    czasem wskazuje konsekwencje w sposób niewyczerpujący;

*    gdy konsekwenqe to świadczenie pieniężne sąd zwykle albo nie ma ścisłych kryteriów, albo może od nichodstąpić (np. „odpowiednie odszkodowanie”);

także na tym etapie ważna jest znajomość stosunków społecznych oraz założeń aksjologicznych systemu prawnego, nie może to być automatyczne jedynie podporządkowanie stanu pod normę i wyznaczenie konsekwencji