110914

Za zasady ogólne prawa mogą być uznane zasady prawa prywatnego, np. swoboda zawierania kontraktów oraz zasady prawa publicznego, np. zasada wolności gospodarczej.

Zasady ogólne mogą mieć charakter procesowy lub materialny.

Gdyby czerpać wiedzę o zasadach ogólnych z prawa krajowego należałoby porównywać porządki prawne, ale nie wszystkie porządki można uznać za „cywilizowane". Poza tym wymaga to wiedzy o uznaniu danej zasady. Zwykle nie porównuje się wszystkich porządków prawnych, tylko bierze się ich kilka - z różnych regionów świata i o ile państwa nie zgłaszają sprzeciwu, dokonuje się tego porównania na podstawie tych kilku, wybranych porządków.

AKTY JEDNOSTRONNE

W prawie cywilnym znamy rozróżnienie na czynności jednostronne i wielostronne. W prawie m-wym rozróżnienie to nie było do końca jasne, mimo, iż w stosunkach m-wych posługiwano się takimi instrumentami. Państwa często składają jednostronne oświadczenie woli - wynika to z dopuszczenia do prawa m-wego takich czynności dzięki prawu zwyczajowemu.

I

Sprawa między Burkina Faso, a Mali dot. związania się orzeczeniem mediacyjnym, 1986r. -deklaracja nie została uznana, ponieważ nie potwierdzono istnienia aktu jednostronnego.

Cechy:

-    nie wszystkie czynności jednostronne rodzą zobowiązania prawne, a to czy rodzą czy nie należy rozpatrywać ze względu na zamiar

-    z istoty aktu jednostronnego wynika, że jest autonomiczny - nie jest potrzebna akceptacja tego aktu przez jakiś podmiot

• musi być złożony publicznie

-    musi być złożony w dobrej wierze, która ma także znaczenie dla jego wykładni

-    1986r. MTS stwierdził, że zamiar związania się musi być postrzegany w sposób zobiektywizowany -ma być odkrywany z tekstu oświadczenia

-    2006r. KPM opracowała Guiding Principles:

•    oświadczenie publiczne formalne

•    musi zawierać wolę związania się ze skutkiem stworzenia zobowiązań prawnych wobec składającego oświadczenie ; podmioty trzecie muszą na to związanie wyrazić zgodę

•    po stronie adresatów rodzi uzasadnioną ekspektatywę

•    moc wiążąca oceniana na zasadzie dobrej wiary

•    oświadczenie musi zawierać sformułowanie jasne i konkretne, by w razie wątpliwości rozwiązać spór na korzyść składającego

•    oświadczenie może być złożone ustnie lub pisemnie - byle było wystosowane do innych podmiotów

•    skutki ocenia się na podstawie treści, okoliczności faktycznych oraz reakcji adresatów

•    interpretacja powinna odbywać się dobrej wierze - podstawą interpretacji jest tekst, kontekst oraz okoliczności sformułowania

•    nieważność jest uzasadniona sprzecznością z ius cogens

•    odwołanie aktu jednostronnego -> nie można odwołać arbitralnie, a ocena tego czy jest to arbitralne zależy od konkretnych sformułowań oświadczenia. Pod uwagę bierze się także to, na ile adresaci aktu mogą się na nim oprzeć oraz czy nie zaszła zmiana okoliczności, przez co dany akt jednostronny nie ma racji bytu.