Stosunek pracy może ustać przez:
■ rozwiązanie (czyli z woli stron bądź jednej strony w następstwie dokonania przez nie odpowiedniej czynności prawnej)
■ wygaśnięcie (z mocy samego prawa, niezależnie od woli stron)
Rozwiązanie umownego stosunku pracy może nastąpić przez jedną z następujących czynności prawnych:
■ porozumienie stron (porozumienie rozwiązujące)
■ wypowiedzenie
■ rozwiązanie bez wypowiedzenia
■ umowa terminowa (tj. umowa zawarta na czas określony, na czas wykonania określonej pracy lub na okres próbny) ulega rozwiązaniu z upływem czasu, na jaki została zawarta
■ wypowiedzenie warunków pracy lub płacy
Wygaśnięcie umownego stosunku pracy może nastąpić w razie zaistnienia jednego ze zdarzeń, niebędących czynnościami prawnymi:
■ w razie śmierci pracownika
■ w razie śmierci pracodawcy będącego osoba fizyczną
■ po upływie 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy spowodowanej jego
tymczasowym aresztowaniem
■ w razie niezgłoszenia się w ustawowym terminie do pracy po odbyciu zasadniczej służby wojskowej
■ w razie zakończenia stosunku pracy z wyboru
Inaczej porozumienie rozwiązujące. To umowa pracodawcy i pracownika o rozwiązaniu łączącego ich stosunku pracy w oznaczonym czasie. Powinna być ona zawarta na piśmie. Konieczne są zgodne oświadczenia woli pracodawcy i pracownika, co do tego, że rozwiązują oni łączący ich stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić albo natychmiast (z chwilą jego zawarcia), albo po upływie pewnego czasu, wskazanego w porozumieniu. Niedopuszczalne jest zamieszczanie w nim takich postanowień, które prowadziłyby do pokrzywdzenia pracownika. Strona, która otrzymała ofertę rozwiązania stosunku pracy, powinna niezwłocznie na nią odpowiedzieć. Porozumienie stron wywiera jednakowe skutki prawne, niezależnie od tego, który podmiot wystąpił z propozycją jego zawarcia.