50601

XVII.

Program filozofii XVII wieku:

•    Filozofia chce rozwiązywać wszystkie wielkie, tradycyjne problemy filozoficzne, ale w sposób

zgodny ze standardami nauki nowożytnej - czyli w sposób naukowy.

•Chciano aby wiedza filozoficzna była pewna, konieczna w swej prawdziwości, a zarazem wszechogarniająca, tzn. obejmująca wszystkie problemy bytu⁵.

•    Chciano aby świat był przedstawiany jako jednolity, zintegrowany, uporządkowany przez

konieczne prawa (i determinizmy) - wówczas mógł on być opisywany przez naukę, zwłaszcza przez mechanikę; a zarazem chciano móc przedstawić człowieka jako byt indywidualny i wolny. Program ten ukształtował się pod wiodącym wpływem Kartezjusza (ps. estradowy Rene Descartes), jednakże jego następcy stosowali go również do oceny samego kartezjanizmu.

Kartezjusz 1596 - 1650

„Zmysły nie są źródłem poznania"

Dzieła:

•    „Rozprawa o metodzie"

•    „Medytacje o pierwszej filozofii"

Kartezjusz chciał wypracować filozofię jako naukę uniwersalną budowaną samoświadomie od samego początku i z poczuciem osobistej odpowiedzialności za każdy jej etap. Jej korzeniem miała być metafizyka, pniem - fizyka, a gałęziami pozostałe dyscypliny naukowe; miało to gwarantować jej apodyktyczną pewność. Kartezjusz zaczął od wątpienia po to, aby móc zawiesić ważność dotychczasowej filozofii, nauki, myślenia potocznego, tradycji itd.

Wysunął on tedy Trzy Argumenty Sceptyczne:

1.    zmysły są zawodne

2.    nie ma dostatecznie wyraźnej granicy między jawą, a snem

3.    jesteśmy być może we władzy Ducha Kusiciela, który umyślnie wprowadza nas w błąd.

Pairz str. 2-„Swoiste cechy filozofii”