50730

PODSTAWOWE TECHNIKI STOSOWANE W SOCJOTERAPII

[opracowanie: Bożena Wołoszyn]

W pracy socjoterapeutycznej stosowane są różne metody pracy z grupą. Metody te dają możliwość uruchomienia wielu różnych czynników powodujących zmianę trudnych zachowań i nieprawidłowych sądów poznawczych dzieci. Do metod tych należy m.in.:

Psychodrama - po pierwsze, metoda ta opierając się na kontakcie słownym, daje możliwość modelowania właściwego sposobu porozumiewania się, a po drugie - umożliwia (i to jest istotą psychodramy) przeżycie danej sytuacji (odegranie roli) w warunkach symulacyjnych; pozwala na poznawanie i trenowanie nowych ról, nabywanie umiejętności porozumiewania się i współdziałania z innymi. Udział w psychodramie umożliwia przede wszystkim zmianę relacji JA - INNI. Fbnadto członkowie grupy o podobnych problemach mogą doświadczyć katharsis (odreagowania emocjonalnego).

Terapia przez zabawę - zabawy wykorzystywane są do uczenia dzieci nowych umiejętności np. nowych sposobów zaspokajania swoich potrzeb. W trakcie zabawy dochodzi do odreagowania wielu emocji w bezpiecznej sytuacji. Zabawa pełni zatem (prócz innych) funkcje terapeutyczne -oczyszczające.

Arteterapia - sztukę w terapii dzieci wykorzystuje się na różne sposoby.

Istotne jest to, że w trakcie prowadzenia terapii opartej na literaturze, muzyce, plastyce czy tańcu wyzwalają się nieuświadomione konflikty, których świadomie dzieci nie potrafią nazwać. Dużą rolę odgrywa tu rysunek, który jest nie tylko środkiem ekspresji (dzieci tworząc swoje prace ujawniają tłumione emocje i wewnętrzne konflikty), ale też materiałem do analizy dla terapeuty. Rysunek ma szczególne znaczenie w przypadku dzieci, które nie chcą lub nie mogą wyrazić werbalnie swoich doznań i odczuć (dzieci zahamowane, stawiające opór lub mające problem z kontrolowaniem własnych emocji). Rysowanie sprzyja również budowaniu relacji w grupie (wspomaga komunikację) oraz budowaniu poczucia wspólnoty.

Dialog terapeutyczny - to najczęściej stosowana technika socjoterapeutyczna. Warunkiem stosowania dialogu jest więź emocjonalna łącząca socjoterapeutę z dzieckiem, poczucie bezpieczeństwa i zaufanie, a to jest możliwe dzięki stosowaniu przez osobę prowadzącą grupę zasad takich jak: zasada afirmacji, zasada bliskiego kontaktu i zasada otwartości.

Wymienione techniki pozwalają na wystąpienie wielu czynników inicjujących zmiany nieprzystosowawczych schematów zachowania, opartych na treściach urazowych, a przede wszystkim zmiany w ustosunkowaniu do samego siebie.

Źródła:

Tryjarska, B. (2000). Psychoterapia grupowa. W: L. Grzesiuk (red.), Psychoterapia. Szkoły, zjawiska, technki i specyficzne prob/emy(s. 211 - 24S). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Strzerraeczny, 3. (1988). Zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci w wieku szkolnym. W: 3. Strzemieczny (red.), Zajęcia socjoterapeutyczne (s. 5 - 51). Warszawa: Fbłskie Towarzystwo Psychologiczne. Ośrodek Rozwoju Umiejętności Wychowawczych.

«nrw hmrfncjitfps pl