1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

1. Metody pomiaru prostoliniowości: -z wykorzystaniem wzorca prostoliniowości, - na podstawie wyników pomiarów kąta pochylenia zarysów. Pomiar prostoliniowości sprowadza się do podziału linii wzdłuż której dokonywane sa pomiary, na szereg równych odcinków. Dla powstałych w ten sposób tzw. punktów pomiarowych mierzy się wartości współrzędnych. Pomiar prostoliniowości za pomocą laseru. Wzorcem prostoliniowości jest promień lasera w pomiarze tym stosowany jest laser i detektor. Po unieruchomieniu lasera przemieszcza się detektor w wyznaczone miejsce na badanej prostej i odczytuje odchyłki położenia. Pomiar prostoliniowości za pomocą poziomnicy. Linie wzdłuż której przeprowadza się pomiar należy podzielić na odcinki pomiarowe. Za pomocą poziomnicy wyznacza się kąty pochylenia tych odcinków i następnie oblicza się współrzędne poszczególnych punktów pomiarowych będących granicami przyjętych odcinków pomiarowych. do pomiarów należy poziomnicę ustawiać na podstawach o ściśle określonej długości L i zmniejszonej powierzchni oparcia. Błąd pomiaru dla poszczególnych odcinków pomiarowych wynosi G_P=g_O∙L√2 . gdzie g_O- błąd wskazania poziomnicy, L - odległość punktów pomiarowych. Metody pomiarów płaskości: - przekrojów normalnych polega na wyznaczeniu położenia poszczególnych punktów pomiarowych względem płaszczyzny odniesienia. Przekroje prowadzi się wzdłuż prostych przechodzących przez wspólny punkt x który przyjmuje się jako punkt zerowy. - metoda warstwicowa polega na wyznaczeniu dowolna metodą współrzędnych y punktów pomiarowych wzdłuż wyznaczonych linii pomiarowych. Punkty o tych samych wartościach współrzędnych y łączy się otrzymując warstwicowy obraz badanej powierzchni.

2. Pomiar z zastosowaniem głowicy kątowej. Luneta musi być wyposażona w specjalna głowice kątową umożliwiającą obrót osi lunety wyznaczonej płaszczyźnie. Oś lunety i kolimatora w punkcie 2 wyznaczają pierwszą prostą określającą płaszczyznę odniesienia. Kolimator ustawia się w 3 punkcie odniesienia. Po obrocie lunety o 90^o oś lunety i kolimatora daje prosta b prostopadłą do osi a. Obie proste określają płaszczyznę odniesienia. Pomiar współosiowości za pomocą struny. Struna utwierdzona jest najczęściej w osi dwóch skrajnych otworów wału i tworzy linie odniesienia. Pomiar współosiowości dokonuje się przez pomiar położenia pozostałych otworów względem struny. Pomiaru dokonuje się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. W przypadku pomiaru w płaszczyźnie pionowej należy uwzględnić zwis struny. Sprawdzenie prostopadłości osi otworów leżących w jednej płaszczyźnie przeprowadza się przy użyciu dwóch wałków kontrolnych. Wałki muszą być ciasno pasowane w otworach. Do jednego z wałków mocuje się uchwyt z czujnikiem i po przesunięciu końcówki czujnika do powierzchni bocznej drugiego wałka dokonuje się odczytu wskazań czujnika. Następnie obraca się wałek z uchwytem o 180⁰ i dokonuje się powtórnego odczytu. Różnica między odczytami odniesiona do odległości między punktami pomiarowymi jest miarą odchyłki prostopadłości.

---